المعطي
كلمة (المعطي) في اللغة اسم فاعل من الإعطاء، الذي ينوّل غيره...
شبی رسول الله ﷺ نماز عشاء را به تأخير انداخت - به این نماز عتمه نیز گفته می شود - و از خانه بيرون نيامد تا اينكه عمر بن خطاب او را صدا زد و گفت: زنان و كودكان خوابیدند - و در روایتی آمده است: تا اینکه بیشتر شب گذشت -. آنگاه رسول الله ﷺ از خانه بيرون آمد و خطاب به اهل مسجد فرمود: «مَا يَنْتَظِرُهَا أَحَدٌ مِنْ أَهْلِ الأَرْضِ غَيْرَكُمْ»: «هيچیک از اهل زمين جز شما، منتظر اين نماز نيست»؛ و در روایتی آمده است: «إِنَّهُ لَوَقْتُهَا، لَوْلاَ أَنْ أَشُقَّ عَلَى أُمَّتِي»: «وقت نماز عشا اين است، اگر بر امتم دشوار نمی بود». و در روایتی آمده است: «لولا أن يُشَقَّ على أمتي»: «اگر بر امتم دشوار نمی شد». و این مربوط به پیش از انتشار اسلام در بین مردم بود. ابن شهاب برای من ذکر نمود که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: شایسته نبود به رسول الله صلی الله علیه وسلم برای رفتن به نماز اصرار و پافشاری نمایید. و این مربوط به زمانی بود که عمر بن خطاب با صدای بلند صدا زد.
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم در این حدیث، وقت بهتر و برتر نماز عشاء را بیان می دارد که عبارت است از بخش آخر یک سوم ابتدایی شب؛ اما ایشان همیشه نماز عشاء را در این وقت نمی خواند تا اینگونه به امتش رحم نماید و مبادا امتش دچار سخت و مشقت شوند.