از علی بن طَلق رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِذَا فَسَا أَحَدُكُمْ فِي الصَّلَاةِ فَلْيَنْصَرِفْ، وَلْيَتَوَضَّأْ، وَلْيُعِدِ الصَّلَاةَ»: «هرگاه در نماز بادی از شما خارج شد، بايد از نماز خارج شده و دوباره وضو بگيرد و نماز را اعاده و تکرار نمايد».
شرح الحديث :
هرگاه از نمازگزار بادی، چه با صدا چه بدون صدا بیرون شد، یا هریک از نواقض وضو از او سر زد، چه نماز فرض باشد چه نفل، باید از نماز خارج شود و آن را ادامه ندهد، سپس وضو بگیرد و نمازش را دوباره بخواند. این حدیث ضعیف است، اما روایت صحیحی وجود دارد که بر این حکم دلالت دارد؛ روایت از این قرار است که: مردی این تردید در ذهنش ایجاد می شد که در نماز (بادی از او خارج شده و) وضویش شکسته است، در نتیجه نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم آمده و از ایشان سؤال کرد؛ و رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «لا يَنْفَتِلْ - أَوْ لا يَنْصَرِفْ - حَتَّى يَسْمَعَ صَوْتًا أَوْ يَجِدَ رِيحاً»: «تا وقتی كه صدايی نشنيده و يا بويی احساس نكرده باشد، نمازش را ترک نكند». به روایت بخاری و مسلم.