شرح الحديث :

«أمِرْت أن أسْجُد» و در روایتی: «أُمرنا» و در روایتی: «أَمَر النبي ﷺ»؛ و هر سه روایت در بخاری می باشد. قاعده ی شرعی این است که آنچه رسول الله صلی الله علیه وسلم بدان امر شده، امتش را نیز شامل می شود. «عَلَى سَبْعَةِ أَعْظُمٍ» یعنی امر شدم که با هفت عضو سجده کنم و مراد از «أَعْظُم» اعضای سجده می باشد چنانکه در روایت دیگری چنین تفسیر شده است؛ و در ادامه این هفت عضو را بیان می کند. «عَلَى الْجَبْهَةِ» یعنی امر شدم که با پیشانی همراه بینی سجده کنم؛ چنانکه در ادامه بدان اشاره می کند: «وَأَشَارَ بِيَدِهِ عَلَى أَنْفِه»: به بینی اش اشاره نمود تا بیان کند پیشانی و بینی یک عضو می باشند. «وَالْيَدَيْنِ» یعنی باطن دو دست؛ چنانکه وقتی مطلق ذکر شود، مراد همین است. «وَالرُّكْبَتَيْنِ، وَأَطْرَافِ الْقَدَمَيْنِ»: و امر شدم که با زانوها و سر انگشتان سجده کنم. و در حدیث ابوحُمید ساعدی رضی الله عنه در باب صفت نماز چنین آمده است: «و انگشتان پاهایش را رو به قبله می کرد». یعنی در حال سجده. «ولا نَكْفِتَ الثِّياب والشَّعر»؛ «الكَفْت» به معنای جمع کردن می باشد. و این بخش به این معناست که: مامور شدیم که لباس و موهای مان را به هنگام پخش شدن در رکوع و سجده، جمع نکنیم. بلکه آنها را به حال خودشان رها کنیم تا بر زمین بیفتند و به این ترتیب با همه ی اعضا و لباس و مو سجده شود.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية البنغالية الصينية