الحيي
كلمة (الحيي ّ) في اللغة صفة على وزن (فعيل) وهو من الاستحياء الذي...
از هانیء غلام آزاد شده ی عثمان روایت است که می گوید: چون عثمان بر قبری می ایستاد چنان گریه می کرد که ریشش خیس می شد؛ به وی گفته شد: در مورد بهشت و جهنم سخن می گویی و گریه نمی کنی اما در این مورد چنین گریه می کنی؟ وی گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «إِنَّ القَبْرَ أَوَّلُ مَنْزِلٍ مِنْ مَنَازِلِ الآخِرَةِ، فَإِنْ نَجَا مِنْهُ فَمَا بَعْدَهُ أَيْسَرُ مِنْهُ، وَإِنْ لَمْ يَنْجُ مِنْهُ فَمَا بَعْدَهُ أَشَدُّ مِنْهُ»: «قبر اولین منزل از منازل آخرت می باشد، اگر کسی از آن نجات یابد، نجات یافتن از منزل بعدی آسان تر است و هرکس از آن نجات نیابد، نجات یافتنش از منزل بعدی دشوارتر است».
هرگاه عثمان بن عفان رضی الله عنه بر قبری می ایستاد چنان گریه می کرد که ریشش خیس می شد؛ به او گفته شد: در مورد بهشت و جهنم سخن می گویی و گریه نمی کنی اما در مورد قبر چنین گریه می کنی؟ بنابراین از علت گریه اش خبر داده و می گوید: از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیده که فرمودند: قبر اولین منزل از منازل آخرت می باشد؛ اگر انسان از قبر و امتحان و شدت و عذاب آن نجات یابد، منازل بعدی آسان تر از آن خواهد بود؛ چون در صورتی که گناهی داشته باشد با عذاب قبر بخشیده می شود؛ و اگر از آن نجات پیدا نکند و از عذاب قبر رها نگردد و گناهانش با آن بخشیده نشود و به سبب گناهانش مستحق عذاب گردد، منازل بعدی سخت تر و دشوار تر از آن است؛ چون عذاب آتش شدیدتر و سخت تر می باشد.