شرح الحديث :

حدیث مذکور به این معناست که هرکس جماعت مسلمانان را ترک کند و از آنها جدا شود؛ کسانی که بر اطاعت از امامی اتفاق کرده اند تا اتحاد و یکپارچگی آنها را حفظ کند و از آنان در برابر دشمن شان دفاع نماید و از اطاعت ولی امر مسلمانان خارج شود و در این مسیر بمیرد، درواقع مانند اهل جاهلیت مرده است که در بین آنها هرج و مرج است و امامی ندارند. و هرکس زیر پرچم مجهولی بجنگد که هدف آن از جنگ مشخص نیست مانند جنگیدن قوم به خاطر تعصب قومی و قبیله ای که به خاطر همین تعصب خشم می گیرند یا به آن دعوت می دهند یا آن را یاری می کنند؛ و به عبارت دیگر برای شهوت و خواهشات نفس می جنگند و اگر خشم و نارضایتی هست به خاطر آن و تعصب قومی و پیروی از هوی و هوس می باشد. و هرکس بر امت خروج کند و نیک و بد و مومن و معاهدِ مقیم در سرزمین خودش و ذمی مقیم در سرزمین اسلامی در برابر پرداخت جزیه، همه را از دم تیغ بگذراند و به رفتاری که با آنها دارد اهمیتی ندهد و از فرجام کارش و مجازات آن نترسد، رسول الله صلی الله علیه وسلم از وی برائت جسته است.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية