المعطي
كلمة (المعطي) في اللغة اسم فاعل من الإعطاء، الذي ينوّل غيره...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که می گوید: رسول الله ﷺ هنگام شروع نماز و هنگام ركوع، تكبير می گفت. و هنگامی كه از ركوع بلند می شد، «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ» می گفت. و هنگامی كه راست می ايستاد «ربَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ» می گفت. سپس هنگام پائين رفتن برای سجده و بلند شدن از آن، تكبير می گفت. و برای سجده ی دوم نيز چنين می كرد. و تا پايان نماز، به همين شيوه عمل می نمود. گفتنی است كه هنگام بلند شدن از قعده اول نيز تكبير می گفت. سپس ابوهريره می گوید: نماز من بيش از همه به نماز رسول الله صلی الله علیه وسلم شباهت دارد.
شرح الحديث :
نماز سراسر تعظیم قولی و عملی الله متعال است؛ این حدیث شریف بیانگر شعار نماز یعنی اثبات بزرگی و عظمت الله متعال می باشد؛ و به این دلیل بزرگی و عظمت الهی شعار نماز قرار گرفته که نماز جهت تعظیم و تمجید باری تعالی مشروعیت یافته است. بنابراین نمازگزار برای وارد شدن به نماز، درحالی که ایستاده تکبیرة الاحرام می گوید. و بعد از فارغ شدن از قرائت و هنگام رفتن به رکوع تکبیر می گوید. چون سرش را از رکوع بالا می آورد، "سمع الله لمن حمده" گفته و کاملا راست می ایستد و در این حالت حمد و ثتای خداوند می گوید. سپس تکبیر گفته و به سجده می رود و با برداشتن سر از سجده باز تکبیر می گوید و به همین ترتیب نمازش را ادامه می دهد تا اینکه از آن فارغ می گردد؛ و چون از تشهد اول برای رکعت سوم برمی خیزد، تکبیر می گوید؛ و به این ترتیب شارع برای هر انتقالی در نماز جز بلند شدن از رکوع، تکبیر گفتن را مشروع نموده است.