الرحيم
كلمة (الرحيم) في اللغة صيغة مبالغة من الرحمة على وزن (فعيل) وهي...
از زینب بنت جحش رضی الله عنها روایت است که پيامبر ﷺ هراسان و وحشت زده وارد خانه شد و می فرمود: «لا إِلهَ إِلاَّ اللَّه، ويْلٌ لِلْعربِ مِنْ شَرٍّ قَدِ اقْترب، فُتحَ الْيَوْمَ مِن ردْمِ يَأْجُوجَ وَمأْجوجَ مِثْلُ هذِهِ»: «لااله الاالله؛ وای بر عرب از بلايی که به آنها نزديک شده است». و در حالی که انگشت شست و سبابه اش را به صورت حلقه درآورده بود، افزود: «امروز اين اندازه از سد يأجوج و مأجوج باز شد». گفتم: ای رسول خدا، آيا در حالی که افراد نيکوکار در ميان ما هستند، نابود می شويم؟ فرمود: «نعم، إِذَا كَثُرَ الخَبَثُ»: «آری؛ زمانی که فسق و فجور (گناهان و بدی ها) زياد شود».
از ام المومنین زینب بنت جحش رضی الله عنها روایت است: درحالی که چهره ی رسول الله صلی الله علیه وسلم سرخ شده بود، نزد ایشان آمده و فرمود: "لا اله الا الله" و این جهت تثبیت توحید و اطمینان قلوب بود. سپس به عرب هشدار داده، می فرماید: «ويْلٌ لِلْعربِ مِنْ شَرٍّ قَدِ اقْترب»: «وای بر عرب از بلايی که به آنها نزديک شده است». سپس این شر و بلا را باز شدن مقدار اندکی از سد یاجوج و ماجوج معرفی می کند؛ به اندازه ی حلقه ای بین دو انگشت سبابه و ابهام. زینب می گوید: ای رسول خدا، آیا با اینکه افراد نیکوکار در میان ما هستند هلاک می شویم؟ و رسول الله صلی اله علیه وسلم خبر می دهد که افراد نیکوکار هلاک نمی شوند بلکه از فتنه سالم مانده و نجات می یابند؛ اما هنگامی که فسق و فجور افزایش یابد، نیکوکاران هم هلاک می شوند. زمانی که اعمال زشت و بد در جامعه ی اسلامی و در بین مسلمانان هم افزایش یابد و مورد انکار قرار نگیرند، درواقع خود را در معرض هلاکت و نابودی قرار داده اند.