السميع
كلمة السميع في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فعيل) بمعنى (فاعل) أي:...
از نواس بن سمعان رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِذَا أَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ يُوحِيَ بِالأَمْرِ تَكَلَّمَ بِالْوَحْيِ أَخَذَتِ السَّمَاوَاتُ مِنْهُ رَجْفَةً - أَوْ قَالَ رِعْدَةً - شَدِيدَةً خَوْفًا مِنَ اللَّهِ، فَإِذَا سَمِعَ ذَلِكَ أَهْلُ السَّمَاوَاتِ صَعِقُوا، وَخَرُّوا لِلَّهِ سُجَّدًا، فَيَكُونُ أَوَّلَ مَنْ يَرْفَعُ رَأْسَهُ جِبْرِيلُ، فَيُكَلِّمُهُ اللَّهُ مِنْ وَحْيِهِ بِمَا أَرَادَ، ثُمَّ يَمُرُّ جِبْرِيلُ عَلَى الْمَلائِكَةِ، كُلَّمَا مَرَّ بِسَمَاءِ سَمَاءٍ سَأَلَهُ مَلائِكَتُهَا: مَاذَا قَالَ رَبُّنَا يَا جِبْرِيلُ؟ فَيَقُولُ جِبْرِيلُ: قَالَ الْحَقَّ، وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ، فَيَقُولُونَ كُلُّهُمْ مِثْلَ مَا قَالَ جِبْرِيلُ، فَيَنْتَهِي جِبْرِيلُ بِالْوَحْيِ إلى حَيْثُ أَمَرَهُ اللَّهُ»: «هرگاه الله متعال بخواهد چيزی را وحی كند، آسمان ها از ترس الله به لرز افتاده و چون اهل آسمان آن را می شنوند به سجده می افتند. اولین نفری از اهل آسمان که سر بلند می کند جبرئیل است؛ و الله آنچه را كه می خواهد به او وحی می كند. سپس جبرئيل از كنار ساير ملائکه می گذرد؛ هر آسمانی را كه پشت سر می گذارد ملائکه ی آن آسمان از او می پرسند: ای جبرئیل، پروردگار ما چه گفت؟ جبرئيل می گويد: حق را گفت و او بلند مرتبه و بزرگ است. پس همه ی ملائکه سخنی مثل سخن جبرئيل بر زبان می آورند و آنگاه جبرئيل وحی را به همان جايی كه الله به او دستور داده می برد».
در این حدیث، رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر می دهد که چون الله عزوجل بخواهد سخن بگوید و وحی نازل کند، آسمان ها در اثر آن به خود می لرزند و ملائکه از ترس آن و از بزرگی آن بیهوش می شوند و پس از بیهوشی اولین کسی که از آنان سر بلند می کند جبرئیل علیه السلام است که الله متعال در مورد آنچه اراده نموده، با او سخن می گوید؛ سپس جبرئیل با وحی به جایی که الله متعال خواسته می رود؛ و هرگاه از آسمانی می گذرد، اهل آن آسمان از او می پرسند: الله عزوجل از چه سخن گفت؛ و جبرئیل در پاسخ می گوید: حق گفت و او بالاتر و بلند مرتبه تر از هر چیزی است و بزرگ و بالاتر از هر بزرگی است.