شرح الحديث :

Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem- Ebû Talib'i ölüm döşeğinde iken ziyaret etti ve hayatının sonunda kurtuluş ve mutluluğa ermesi için İslam dinine girmesini ona arz etti ve ondan kelime-i tevhidi söylemesini istedi. Müşrikler babalarının dini olan şirk şirk üzerinde kalması için ona buna dair sözlerini arz ettiler. Halbuki onlar, tevhid kelimesinin şirki yok sayıp ibadeti de tek başına Allah Teâlâ'ya halis kılmaya delalet ettiğini iyi biliyorlardı. Bunu bildikleri halde ondan şirke devam etmesini istediler. Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem- şehadeti telaffuz etmesini amcasından tekrar istedi. Müşrikler itirazı devam ettirdiler. Onun haktan yüz çevrilmesine ve şirk üzere ölmesine sebep oldular. O zaman Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem- kendisine engel olunmadığı müddetçe Allah'tan ona mağfiret dileyeceğine dair yemin etti. Bunun üzerine Allah Teâlâ, Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem-'i bunu yapmaktan yasaklayan ayeti indirdi ve ona, hidayetin sadece Allah'ın elinde olduğunu ve fazlı ile hidayeti, kullarından istediğine vereceğini açıkladı. Çünkü Allah Teâlâ, hidayete kimin uygun olup olmadığını bilendir. Allah -Azze ve Celle- şu ayeti indirdi: "Cehennemlik oldukları anlaşıldıktan sonra, akraba bile olsalar, puta tapanlar için mağfiret dilemek, Peygamber'e ve müminlere yaraşmaz." (Tevbe Suresi: 113) Ve Allah Teâlâ, Ebû Talib hakkında da şu ayeti indirdi: "(Rasûlüm!) Sen sevdiğini hidayete erdiremezsin; bilakis Allah dilediğine hidayet verir ve hidayete girecek olanları en iyi O bilir." (Kasas Suresi: 56)

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية الأردية الأندونيسية البوسنية البنغالية الصينية الفارسية