از ابوعبدالرحمن عبدالله بن مسعود رضی الله عنه روایت است که می گوید: گويا هم اكنون به رسول الله ﷺ می نگرم كه از پيامبری حكايت می كند كه قومش او را زدند و خون آلودش کردند اما او درحالی كه خون را از چهره اش پاك می کرد، می گفت: «اللَّهمَّ اغْفِرْ لِقَوْمي فإِنَّهُمْ لا يعْلمُونَ»: «يا الله، قوم مرا ببخش که آنها نمی دانند».
شرح الحديث :
پیامبرمان صلی الله علیه وسلم از پیامبری از پیامبران حکایت می کند که قومش او را زدند اما او درحالی که خون را از چهره اش پاک می کرد، برای آنها طلب مغفرت و بخشش می کرد؛ و این نهایت صبر و شکیبایی و بردباری است. و به دعا کردن برای آنها کفایت نکرد، بلکه از باب دلسوزی برای آنان عذر آورد که حقیقت امور را نمی دانند و نسبت به آن جاهل هستند.