الحكم
كلمة (الحَكَم) في اللغة صفة مشبهة على وزن (فَعَل) كـ (بَطَل) وهي من...
از ابوقتاده رضی الله عنه روایت است که می گوید: از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که فرمودند: «مَنْ سَرَّهُ أنْ يُنَجِّيَهُ اللهُ مِنْ كَرْبِ يَوْمِ القِيَامَةِ، فَلْيُنَفِّسْ عَنْ مُعْسِرٍ أَوْ يَضَعْ عَنْهُ»: «هرکس خوشحال می شود الله متعال او را از سختی های روز قيامت نجات دهد، به بدهکارِ تنگ دست مهلت دهد يا بخشی از بدهیِ وی را ببخشد».
شرح الحديث :
«مَنْ سَرَّهُ» یعنی کسی که شادمان و خوشحال می شود و دوست دارد «أنْ يُنَجِّيَهُ اللهُ مِنْ كَرْبِ يَوْمِ القِيَامَةِ»: الله متعال او را از سختی ها و دشواری ها و آزمایشات روز قیامت نجات دهد. «فَلْيُنَفِّسْ عَنْ مُعْسِرٍ» زمانی که وقت وصول طلبش رسید، دریافت آن را به تاخیر بیندازد و در مهلت دادن به بدهکار تا زمانی که قادر به پرداخت بدهی اش باشد، آسانگیر باشد. «أَوْ يَضَعْ عَنْهُ»: یا بخشی و یا همه ی بدهی اش را ببخشد و از آن درگذرد. و در این مورد رفتاری همراه با تسامح داشته باشد. الله متعال می فرماید: «وَإِن كَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَى مَيْسَرَةٍ وَأَن تَصَدَّقُواْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ»: «و اگر [شخصِ بدهکار] تنگدست بود، تا [هنگام] گشایش [و تواناییِ بازپرداخت، به او] مهلت دهید و [اگر توانایی پرداخت نداشت، ] بخشیدن آن [بدهی] برایتان بهتر است، اگر [ثواب این کار را] بدانید».