البحث

عبارات مقترحة:

الحفي

كلمةُ (الحَفِيِّ) في اللغة هي صفةٌ من الحفاوة، وهي الاهتمامُ...

المقدم

كلمة (المقدِّم) في اللغة اسم فاعل من التقديم، وهو جعل الشيء...

القوي

كلمة (قوي) في اللغة صفة مشبهة على وزن (فعيل) من القرب، وهو خلاف...

از انس بن مالک رضی الله عنه روایت است که می گوید: با رسول الله صلی الله علیه وسلم در سفر بوديم؛ بعضی از ما روزه داشتند و برخی روزه نبودند. در يکی از روزهای گرم، در جايی توقف کرديم. کسانی از بيشترين سايه برخوردار بودند که چادری همراه داشتند. و بعضی از ما هم سعی می کرد با دستش جلوی گرمای خورشيد را بگيرد. راوی می گويد: روزه داران روی زمين افتادند و کسانی که روزه نبودند، برخاستند و خيمه ها را برپا کردند و شتران را آب دادند. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «ذَهَبَ الْمُفْطِرُونَ الْيَوْمَ بِالأَجْرِ»: «امروز اجر و پاداش را کسانی بردند که روزه نداشتند».

شرح الحديث :

صحابه همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم در سفری بودند که احتمالا غزوه ی فتح مکه بوده است؛ در این سفر برخی روزه داشتند و برخی روزه نداشتند؛ و عمل هر دو گروه مورد تایید رسول الله صلی الله علیه وسلم بود؛ در روزی گرم، برای استراحت و زدون رنج سفر و گرمای نیمروزی در جایی توقف می کنند؛ زمانی که توقف می کنند، روزه داران از شدت گرما و تشنگی به زمین می افتند و توانایی کار کردن ندارند؛ اما کسانی که روزه ندارند برخاسته و خیمه ها را برپا می کنند و شتران را آب می دهند و برادران روزه دارشان را خدمت می کنند؛ وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم این رفتار و این خدمت رسانی به لشکر را می بیند، تشویق شان می کند و فضل آنها و اجر و پاداش زیاد آنان را بیان نموده و می فرماید: «ذَهَبَ الْمُفْطِرُونَ الْيَوْمَ بِالأَجْرِ»: «امروز اجر و پاداش را کسانی بردند که روزه نداشتند».


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية