شرح الحديث :

سوره ی فاتحه، ام القرآن و روح آن می باشد؛ چون شامل انواع ستایش ها و صفات والا برای الله متعال است و پادشاهی و سلطه و معاد و جزاء و عبادت و قصد و نیت را اثبات می کند؛ و این یعنی انواع توحید و تکالیف؛ به همین دلیل قرائت آن در هر رکعت فرض شده است؛ و صحت نماز به قرائت آن بستگی دارد. و حقیقت نماز شرعی بدون قرائت آن نفی شده است؛ چنانکه روایت ابن خزیمه از ابوهریره رضی الله عنه بر نفی حقیقت شرعی نماز در صورت قرائت نشدن فاتحه تاکید دارد؛ ابوهریره رضی الله روایت می کند که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «لَا تجزىء صَلَاةٌ لَا يُقْرَأُ فِيهَا بأُمِّ القرآن»: «نمازی که در آن ام القرآن خوانده نشود، صحیح نیست». اما از این مساله فقط مامومی استثنا است که امام را در حال رکوع می یابد و در این وضعیت تکبیر گفته و سپس رکوع می کند و خواندن سوره ی فاتحه در این رکعت از وی ساقط می شود، چنانکه در حدیث دیگری آمده است؛ و از طرفی محل قرائت که قیام است، درک نکرده است.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية الصينية