البر
البِرُّ في اللغة معناه الإحسان، و(البَرُّ) صفةٌ منه، وهو اسمٌ من...
از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرمود: «اللَّهُمَّ إنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوالِ نِعْمَتِكَ، وتَحَوُّلِ عَافِيَتِكَ، وفُجَاءةِ نِقْمَتِكَ، وَجَميعِ سَخَطِكَ»: «بار الها، از زوال نعمتی که عطا کرده ای و از دگرگونی عافيتی که- به ما- بخشيده ای و از خشم و عذاب ناگهانی تو و از همه ی خشم و غضبت به تو پناه می برم».
شرح الحديث :
این دعای بزرگی است که رسول الله صلی الله علیه وسلم در آن چنین دعا می کند: «اللَّهُمَّ إنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوالِ نِعْمَتِكَ» یعنی به تو پناه می آورم از اینکه نعمت هایم از بین رفته و جایگزینی نداشته باشند. «وتَحَوُّلِ عَافِيَتِكَ» و از اینکه جای نعمت سلامتی را که به ما ارزانی داشتی، بیماری یا فقر یا مواردی از این قبیل بگیرد؛ و به این ترتیب رسول الله صلی الله علیه وسلم از خداوند متعال سالم ماندن از همه ی سختی ها و دشواری های دنیا و آخرت را می خواهد. «وفُجَاءةِ نِقْمَتِكَ، وَجَميعِ سَخَطِكَ» همچنین به تو پناه می جوییم از مجازات و گرفت ناگهانی ات؛ و دعا را با پناه بردن از همه ی مواردی که سبب خشم و غضب الهی می گردد، به پایان می برد.