شرح الحديث :

از جریر بن عبدالله بجلی رضی الله عنه روایت است که آنها همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم بودند که ایشان به ماه شب چهارده نگاه کرده و فرمود: «إنَّكُمْ سَتَرَونَ رَبَّكُمْ كَمَا تَرَوْنَ هَذَا القَمَرَ» یعنی مومنان در روز قیامت و در بهشت الله متعال را چنان می بینند که ماه شب چهارده را می بینند؛ و به این معنا نیست که الله متعال مثل و مانند ماه است؛ زیرا چیزی مثل و مانند الله متعال نیست؛ بلکه او بزرگتر و بزرگوارتر از این است که همتا و همانندی داشته باشد؛ بلکه مراد تشبیه دیدن به دیدن است؛ نه تشبیه آنچه دیده می شود به هم؛ بنابراین چنانکه ماه شب چهارده را به صورت حقیقی و بدون هیچ مشکلی می بینیم، همچنان پروردگارمان را مانند ماه به صورت حقیقی و با چشم و بدون هیچ مشکلی می بینیم. و بلکه لذت بخش ترین و بهترین نعمت بهشتیان همین نگاه کردن به صورت بلا کیف الله متعال است که هیچ نعمتی با آن برابری نمی کند؛ زمانی که رسول الله صلی الله علیه وسلم دیدن پروردگارمان را همچون دیدن ماه شب چهارده ذکر می کند، می گوید: «فَإنِ اسْتَطَعْتُمْ أنْ لا تُغْلَبُوا عَلَى صَلاَةٍ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا، فَافْعَلُوا»؛ یعنی تا می توانید این دو نماز را به صورت کامل به پا دارید؛ که از مصادیق بر پا داشتن کامل آنها، خواندن این دو نماز به جماعت است. و اینکه می فرماید: «فَافْعَلُوا» دلیلی بر این است که مراقبت از نماز صبح و عصر از اسباب نگریستن به صورت مبارک الله متعال می باشد.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية الصينية