العفو
كلمة (عفو) في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فعول) وتعني الاتصاف بصفة...
از جابر بن عبدالله رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِنَّ مِنْ أَحَبِّكُم إِليَّ وَأَقْرَبِكُمْ مِنِّي مَجلسًا يَومَ القِيَامَةِ، أَحَاسِنَكُم أَخلاقًا. وإِنَّ أَبغَضَكُم إِليَّ وَأَبْعَدَكُم مِنِّي يومَ الْقِيامةِ، الثَّرْثَارُونَ والمُتَشَدِّقُونَ وَالمُتَفَيْهِقُونَ»: «خوش اخلاق ترین شما، از محبوب ترين افراد نزد من و از کسانی هستند که در قیامت به من نزديک تر می باشند؛ و مبغوض ترين شما نزد من و دورترين شما از من در قيامت، افرادِ پُرحرف (ورّاج) و لاف زنی هستند که با دهانِ پُر و ژستِ افراد سخنور سخن می گويند و نيز مُتَفَيهقان». گفتند: ای رسول خدا، افراد پُرحرف و لاف زن را می شناسيم؛ اما مُتَفَيهقان چه کسانی هستند؟ فرمود: «المُتَكَبِّروُنَ»: «متکبران».
شرح الحديث :
اینکه رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِنَّ مِنْ» "من" برای تبعیض است؛ محبوب ترین شما نزد من و نزدیک ترین شما به من در قیامت کسی است که اخلاق بهتری با خالق و مخلوق داشته باشد. و منفورترین شما نزد من و دورترین شما از من در قیامت کسی است که زیاد و متکلفانه سخن می گوید و قصد اظهار برتری و بزرگی خود بر دیگران دارد و در سخن گفتن تکبر داشته و اظهار برتری بر دیگران می کند.