شرح الحديث :

هرکس زمانی که صدای اذان موذن را بشنود، بگوید: «أشْهَدُ أنْ لا إلَه إِلا اللهُ وَحْدَهُ» یعنی اقرار و اعتراف نمودم و خبر داده شدم که معبود بر حقی جز الله نیست. «لا شَرِيكَ لَهُ» تاکید بیشتر بر مفهوم جمله ی قبل می باشد. «وَأنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ»؛ در اینجا بندگی را بر رسالت مقدم می کند تا اظهار بندگی شده و تواضع رعایت شود. «وَرَسُولُهُ»؛ رسالت را بیان می کند تا این نعمت را یادآور شود. «رَضِيتُ بِاللهِ رَبّاً»؛ یعنی به ربوبیت و الوهیت و اسماء و صفات الله راضی شدم. «وَبِمُحَمَّدٍ رَسُولاً»؛ یعنی به هرآنچه با آن فرستاده شده و به ما ابلاغ نموده، راضی گشتم. «وَبِالإسْلامِ»؛ و همچنین به همه ی احکام اسلام در قالب امر و نهی؛ «دِيناً»؛ با اعتقاد و فرمانبرداری راضی گشتم. «غُفِرَ لَهُ ذَنْبُهُ» یعنی گناهان صغیره اش بخشیده می شود. این ذکر زمانی گفته می شود که موذن می گوید: «اشهد أن لا إله إلا الله أشهد أن محمداً رسول الله» و امکان دارد که محل گفتن آن بعد از اذان باشد چون حدیث مذکور هر دو احتمال را دارد.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية الصينية