الوارث
كلمة (الوراث) في اللغة اسم فاعل من الفعل (وَرِثَ يَرِثُ)، وهو من...
از عقبة بن عامر رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَنْ تَعَلَّقَ تَمِيمَةً فَلا أَتَمَّ اللَّهُ لَهُ، وَمَنْ تَعَلَّقَ وَدَعَةً فَلا وَدَعَ اللَّهُ لَهُ»: «هرکس مهره ای را (به امید نفع و دفع ضرر) بر خود آویزان نماید، الله امورش را به سرانجام نرساند و هرکس ودعه (که چیزی شبیه صدف است) را (به نیت دفع نظر) بر خود آویزان نماید، خداوند آرامش را از او بگیرد». و در روایت دیگری آمده است: «مَنْ تَعَلَّقَ تَمِيمَةً فَقَدْ أَشْرَكَ»: «هرکس تعویذی را بر خود بیاویزد، شرک ورزیده است».
شرح الحديث :
حدیث مذکور بر این دلالت دارد که هرکس تعویذی استفاده نماید و معتقد باشد که این تعویذ برای دفع ضرر مفید است، مشمول این دعای رسول الله صلی الله علیه وسلم می شود که خداوند نیتش را برعکس نموده و امورش را به سرانجام نرساند. چنانکه علیه کسی که به همان نیت از صدف استفاده می کند دعا نمود که خداوند به او آرامش و اطمینان ندهد، بلکه هر چیز آزار دهنده ای را علیه او به حرکت درآورد - و مقصود این دعا بر حذر داشتن از انجام این کار است - چنانکه رسول الله صلی الله علیه وسلم در حدیث دوم خبر می دهد که این کار شرک ورزیدن به الله است.