شرح الحديث :

رسول الله صلی الله علیه وسلم هنگام ورود به مسجد می فرمود: «أَعُوذُ بِاللَّهِ اِلْعَظِيمِ»، یعنی: پناه می برم به الله که ذات، شأن و صفاتش بزرگ است. «وَبِوَجْهِهِ الكَرِيْمِ»، کریم یعنی: بخشنده ای که عطا و بخشش پایانی ندارد؛ الله کریم مطلق است و کریم در بر دارنده انواع خیر، خوبی، شرف و فضایل است. و باید وجه (صورت) را به عنوان یکی از صفات الله متعال بدون تحریف، تعطیل، تعیین کیفیت و تشبیه و تمثیل ثابت نمود. «وَسُلطَانِهِ القَدِيمِ»؛ یعنی: حجت و برهان قدیم او، یا قهر و غلبه قدیم او. «مِنَ الشَّيطَانِ الرَّجِيمِ»؛ یعنی: از شر شیطانی که از درگاه الله طرد شده و شهاب های آسمانی او را سنگ باران می کنند. در ادامه یکی از راویان به شیخ خود می گوید: آنچه روایت نموده فقط همین قدر است یا بیشتر از این است؟ یا ممکن است معنای آن چنین باشد: آیا این ذکر او را از سایر اذکار کفایت می کند؟ یا آیا گفتن این ذکر برای دور نمودن شر شیطان کافی است؟ به همین خاطر می گوید: گفتم: بله. و در ادامه می گوید: اگر آن را بگوید، شيطان می گويد: در ساير روز خود را از من در امان نگه داشت. یعنی: اگر کسی که وارد مسجد می شود، دعای مذکور را بخواند، شیطان می گوید: این شخص برای تمام روز خود را از من حفظ نمود.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية