شرح الحديث :

هرکس در حین نماز به موارد مذکور در این حدیث مبتلا شد، باید برود و دوباره وضو بگیرد، یعنی: چون وضوی وی نقض شده، باید از نماز خارج شده و دوباره وضو بگیرد. "سپس برگردد و نمازش را ادامه دهد". یعنی: چون به نماز بازگشت، نمازش را از همان جایی که قطع کرده بود، ادامه دهد و نیازی نیست که از ابتدا نماز بخواند. "البته باید دقت نماید که در این فاصله سخن نگوید". یعنی: در فاصله بیرون شدن از نماز و وضو گرفتن و بازگشت دوباره به نماز سخن نگوید. وجود این شرط برای جواز ادامه ی نماز از همان نقطه ای که قطع شده ضروری است و اگر در آن خللی بوجود آید، نمازش فاسد می شود و باید نمازش را از ابتدا شروع کند. اما علما این حدیث را از دو جهت ضعیف شمرده اند: اول: سند؛ گروهی از علما از جمله: امام شافعی، احمد، دارقطنی و دیگران و از علمای معاصر شیخ آلبانی سند آن را ضعیف دانسته اند. دوم: متن؛ موارد مذکور در این حدیث از جمله نواقض وضو خوانده شده است؛ در پایان حدیث نیز اجازه داده شده که آنکه در اثنای نماز، از آن خارج شده، برگردد و آن را ادامه دهد؛ حال آنکه تردیدی نیست این مخالف اصول شریعت می باشد؛ چنانکه حدیث طلق بن علی رضی الله عنه موید این مهم می باشد؛ وی از رسول الله صلی الله علیه وسلم روایت نموده که ایشان فرمود: «إذا فَسَا أحَدُكُمْ في الصلاةِ، فلْينصرفْ ولْيَتوضَّأ ولْيُعِد الصلاة»: «هرگاه یکی از شما در نماز بود و بادی از او خارج شد، بايد از نماز خارج شده و وضو بگیرد و نمازش را دوباره بخواند». به روایت ابوداود و دیگران. این حدیث نصی در مسأله ی مذکور می باشد؛ در نتیجه وقتی وضوی نمازگزار با خارج شدن باد با صدا یا بدون صدا یا مذی و یا سایر چیزهایی که از دو راه خارج می شود، شکست، باید از نماز خارج شده و پس از گرفتن وضوی مجدد، نمازش را از سر بگیرد.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية