الخبير
كلمةُ (الخبير) في اللغةِ صفة مشبَّهة، مشتقة من الفعل (خبَرَ)،...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «يَنْزِلُ رَبُّنَا تَبَارَكَ وَتَعَالَى كُلَّ لَيْلَةٍ إِلَى السَّمَاءِ الدُّنْيَا، حِينَ يَبْقَى ثُلُثُ اللَّيْلِ الآخِرُ، يَقُولُ: مَنْ يَدْعُونِى، فَأَسْتَجِيبَ لَهُ؟ وَمَنْ يَسْأَلُنِى فَأُعْطِيَهُ؟ وَمَنْ يَسْتَغْفِرُنِى فَأَغْفِرَ لَهُ؟»: «الله متعال در يک سوم آخر هر شب به آسمان دنيا نزول کرده و می فرمايد: آيا کسی هست که مرا بخواند تا او را اجابت کنم؟ آيا کسی هست که از من بخواهد تا به او بدهم؟ آيا کسی هست که از من طلب بخشش کند تا او را ببخشم؟»
الله تبارک و تعالی هر شب در یک سوم پایانی شب به آسمان دنیا نزول می کند و سپس می فرماید: «آیا کسی هست که مرا بخواند و دعایش را اجابت نمایم؟ آیا کسی هست که از من چیزی طلب کند، تا به او بدهم؟ آیا کسی هست که از من درخواست آمرزش کند تا او را بیامرزم؟» یعنی: الله متعال در این وقت از شب، از بندگانش می خواهد که او را بخوانند و آنها را به این کار تشویق می کند؛ زیرا اوست که دعاها را قبول می کند. و از آنها می خواهد که هرچه می خواهند از او طلب نمایند، زیرا به هر کسی که از او در خواست نماید، می دهد؛ و از آنها می خواهد به خاطر گناهان شان، از او درخواست آمرزش نمایند چون او کسی است که گناهان بندگان مؤمنش را می آمرزد. منظور از خواستن و طلب نمودن الله از بندگانش، تشویق آنهاست. نزول پروردگار در اینجا نزول حقیقی است، نزولی که شایسته ی ذات با عظمت اوست و هیچ شباهتی با نزول و فرود مخلوقات ندارد؛ و تفسیر نزول به نزول رحمت یا نزول ملائکه یا هر تاویل دیگری صحیح نیست، بلکه ایمان به اینکه الله به آسمان دنیا نزول می کند، نزولی که شایسته و لایق شأن اوست - بدون تحریف و تعطیل و بیان کیفیت و مثال زدن برای آن - واجب است؛ و این مذهب اهل سنت و جماعت می باشد.