آداب العالم والمتعلم
از ابن مسعود رضی الله عنه روایت است که می گوید: از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که فرمود: «نَضَّرَ اللهُ امْرَأً سَمِعَ مِنَّا شَيْئاً، فَبَلَّغَهُ كَمَا سَمِعَهُ، فَرُبَّ مُبَلَّغٍ أوْعَى مِنْ سَامِعٍ»: «الله متعال اخلاق کسی را که چيزی از ما بشنود و آن را همان گونه که شنيده - به ديگران - برساند، خوب و نیک بگرداند؛ چه بسا کسی که - حديث - به او می رسد، آن را بهتر از شنونده اش دريابد».
عن ابن مسعود -رضي الله عنه- قال: سمعت رسول الله -صلى الله عليه وسلم- يقول: «نَضَّرَ اللهُ امْرَأً سَمِع مِنَّا شيئا، فَبَلَّغَهُ كما سَمِعَهُ، فَرُبَّ مُبَلَّغٍ أوْعَى مِن سَامِعٍ».
شرح الحديث :
در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم برای کسی که حدیثی از احادیث نبوی را می شنود و آن را چنانکه شنیده، بدون افزایش و کم و کاست ابلاغ می کند، دعا می کند که الله متعال در روز قیامت صورت او را نیک و زیبا بگرداند؛ سپس علت این مساله را ذکر می کند، اینکه: «چه بسا کسی که - حديث - به او می رسد، آن را بهتر از شنونده اش دريابد». چون گاهی پیش می آید کسی که به او ابلاغ شده، فقیه تر و داناتر و عامل تر از کسی باشد که آن را شنیده و ادایش کرده است؛ و همچنان که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرموده، این مساله امری مشهود است؛ به عنوان مثال در میان علما کسی هست که راوی بوده و حدیث را روایت می کند، آن را حفظ نموده و ادا می کند اما معنای آن را نمی داند؛ اما به شخص دیگری از علما ابلاغ می کند که معنای آن را می داند و می فهمد و از احادیث رسول الله صلی الله علیه وسلم احکام زیادی را استنباط می کند که مردم از آنها استفاده می کنند.