النصير
كلمة (النصير) في اللغة (فعيل) بمعنى (فاعل) أي الناصر، ومعناه العون...
از عبدالله بن شخیر رضی الله عنه روایت است که می گوید: همراه وفد بنی عامر نزد رسول الله رفته و به ايشان گفتيم: تو سيد ما هستی. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «السَّيِّدُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى»: «سيد، الله تبارک وتعالی است». گفتيم: شما برترين ما و از قدر و منزلت بیشتری در ميان ما برخوردار هستی. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «قُولُوا بِقَوْلِكُمْ، أَوْ بَعْضِ قَوْلِكُمْ، وَلَا يَسْتَجْرِيَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ»: «آنچنان که در ميان خود صحبت می کنيد، (بدون مبالغه) سخن بگوييد و شيطان فريب تان ندهد».
شرح الحديث :
زمانی که این وفد در مدح رسول الله صلی الله علیه وسلم مبالغه نمودند، رسول الله صلی الله علیه وسلم آنها را از این کار بازداشت؛ تا در برابر الله متعال ادب رعایت شود و از توحید حفاظت گردد؛ و ایشان را امر نمود تا به الفاظ و کلماتی بسنده کنند که با غلو و مبالغه و ممنوعیتی همراه نیستند. چنانکه او را محمد رسول الله بخوانند؛ همچنان که الله متعال او را چنین نامیده است یا او را پیامبر الله یا ابوالقاسم صدا بزنند؛ و به آنها هشدار داد که مبادا شیطان آنها را در افعالی وکیل خود قرار دهد که به این وسیله آنان را وسوسه کند.