شرح الحديث :

حدیث مذکور بیانگر آسان بودن و آسانگیری شریعت می باشد؛ و اینکه راه و روش آن با راه و روشی که بسیاری از افراد سختگیر و متشدد در پیش گرفته اند، متفاوت می باشد. کسانی که دین را سخت و دشوار می بینند. حدیث مذکور بیانگر جواز دف زدن و آوازخوانی در ایام عید می باشد؛ چنانکه دختربچه هایی در حضور رسول الله صلی الله علیه وسلم دف می زنند و آواز می خوانند و نه تنها رسول الله آنها را از این کار منع نمی کند بلکه دیگران را از منع کردن آنها باز می دارد؛ همچنانکه در مورد بازی کردن حبشی ها چنین رفتار می کند. حبشی هایی که بازی و شادی بخشی از سرشت آنان است. و به این ترتیب رسول الله صلی الله علیه وسلم به آنها اجازه می دهد در مسجد بازی کنند و به هدف خود برسند؛ و چنین سیاست شرعی مهمی را در پیش می گیرد که در برخی روایت های این حدیث بدان اشاره شده است: 1- اینگونه به گروه هایی که از ترسِ شدت و سختی اسلام، آن را نمی پذیرند، نشان می دهد که اسلام دین آسانی و آسان گیری است؛ یکی از این گروه ها که از این مساله هراس داشت، قوم یهود بود که هم از اسلام روی می گرداند و هم دیگران را از گرویدن به آن نهی می کرد؛ در برخی الفاظ حدیث آمده، وقتی عمر این کار آنها را منکر می شود، رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: «دعهم؛ لتعلم اليهود أنَّ في ديننا فسحة، وأني بعثتُ بالحنيفية السمحة»: «آنها را رها کن تا یهود بداند دین ما، دین آسانی و آسانگیری است و من با دینی مبعوث شدم که حق و آسان است». 2- بازی کردن آنها در روز عید بود و اعیاد روزهای شادی و خوشحالی و میدان دادن به امور مباح می باشد. 3- بازی مذکور بازی مردانه ای همراه با خشونت و شجاعت بوده است.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية