المبين
كلمة (المُبِين) في اللغة اسمُ فاعل من الفعل (أبان)، ومعناه:...
از جابر بن يزيد بن اسود از پدرش روايت است که وی در جوانی همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم نماز خوانده است؛ در ادامه می گوید: زمانی که رسول الله صلی الله علیه وسلم نماز خواند، دو مردی را دید که در گوشه ی مسجدند و نماز نخوانده بودند. بنابراین آنها را فراخواند و صحابه آنها را درحالی آوردند که ترسان و لرزان بودند. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «مَا مَنَعَكُمَا أَنْ تُصَلِّيَا مَعَنَا؟»: «چه چیزی شما را از نماز خواندن به همراه ما بازداشته است؟». گفتند: ما در خانه های مان نماز خواندیم. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «لَا تَفْعَلُوا، إِذَا صَلَّى أَحَدُكُمْ فِي رَحْلِهِ ثُمَّ أَدْرَكَ الْإِمَامَ وَلَمْ يُصَلِّ، فَلْيُصَلِّ مَعَهُ فَإِنَّهَا لَهُ نَافِلَةٌ»: «این کار را نکنید، هرگاه یکی از شما در خانه اش نماز خواند، سپس امام را درحالی یافت که نماز نخوانده است، باید همراه او نماز بخواند که این نماز برای او نافله محسوب می شود».
یزید بن اسود حکایت می کند که در جوانی همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم نماز خوانده است؛ زمانی که رسول الله صلی الله علیه وسلم نماز را تمام کرده و از آن فارغ شده، متوجه دو مردی می شود که در گوشه ی مسجد هستند و به همراه ایشان نماز نخواندند؛ لذا اصحابش را امر می کند که آنها را نزد ایشان بیاورند؛ و آن دو نفر را درحالی می آورند که ترسان و لرزان هستند؛ و رسول الله صلی الله علیه وسلم به آنها می فرماید: «چرا همراه ما نماز نخواندید؟» می گویند: ما در خانه های مان نماز خواندیم. رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: «دوباره این کار را انجام ندهید، هرگاه یکی از شما در خانه اش نماز خواند سپس امام را در حال نماز یافت، باید همراه او نماز بخواند و این نماز برای او اجر و پاداشی افزون بر نمازی که در خانه خوانده دارد و نماز اول وی نماز فرض و نماز دومی که به همراه جماعت می خواند، نافله محسوب می شود.