الصمد
كلمة (الصمد) في اللغة صفة من الفعل (صَمَدَ يصمُدُ) والمصدر منها:...
از ابوموسی هلالی از پدرش روایت است: مردی در سفری بود که همسرش زایید و از پستانش شیری بیرون نیامد؛ بنابراین شوهرش شروع به مکیدن پستان همسرش نمود که بر اثر آن اندکی شیر به حلق او رفت؛ بنابراین نزد ابوموسی آمد و ابوموسی به وی گفت: همسرت بر تو حرام شده است. سپس نزد ابن مسعود رفت و در این مورد از او سوال کرد که وی گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرموده است: «لا يُحَرِّمُ من الرَّضَاعِ، إلا ما أَنْبَتَ اللَّحْمَ، وَأَنْشَزَ الْعَظْمَ»: «رضاعت و شیرخوراگی محرمیت ایجاد می کند که در اثر آن گوشت و استخوان (شیرخوار) رشد کند».
شرح الحديث :
در این حدیث آمده که مردی همسرش وضع حمل نمود اما شیری از پستانش بیرون نیامد که نوزاد تازه به دنیا آمده از آن بخورد؛ بنابراین شوهرش پستان همسرش را به امید بیرون آمدن شیر مکید که در اثر آن از پستانش شیر آمد و به حلق وی رفت؛ این بود که از حرام شدن همسرش بر او ترسید و ابوموسی رضی الله عنه فتوای حرام شدن او بر همسرش را داد؛ اما وقتی نزد ابن مسعود رضی الله عنه رفت و در این مورد سوال نمود، ابن مسعود او را در جریان آنچه از رسول الله صلی الله علیه وسلم فراگرفته بود، قرار داد و گفت: رضاعت و شیرخوارگی ای موثر است که در رشد نوزاد و پرورش گوشت او تاثیر داشته باشد؛ و این فقط در دوران شیرخوارگی میسر می باشد. حدیث مذکور بر این دلالت می کند که آن رضاعت و شیرخوارگی در شریعت معتبر است که استخوان را محکم نموده و تقویت کند و باعث رشد گوشت و پوشیدن استخوان شود؛ و این فقط در دوران نوزادی میسر می باشد.