البحث

عبارات مقترحة:

الصمد

كلمة (الصمد) في اللغة صفة من الفعل (صَمَدَ يصمُدُ) والمصدر منها:...

النصير

كلمة (النصير) في اللغة (فعيل) بمعنى (فاعل) أي الناصر، ومعناه العون...

الخالق

كلمة (خالق) في اللغة هي اسمُ فاعلٍ من (الخَلْقِ)، وهو يَرجِع إلى...

از ابوالفضل عباس بن عبدالمطلب رضی الله عنه روایت است که می گوید: گفتم: ای رسول خدا، چيزی به من بیاموز که آن را از الله بخواهم. فرمود: «سَلُوا الله العَافِيَةَ»: «از الله، عافيت بخواهيد». چند روزی درنگ کردم و سپس نزد پيامبر آمدم و گفتم: ای رسول خدا، چيزی به من بیاموز که آن را از الله بخواهم. به من فرمود: «يَا عَبَّاسُ، يَا عَمَّ رسول اللهِ، سَلُوا الله العَافِيَةَ في الدُّنيَا والآخِرَةِ»: «ای عباس، ای عموی رسول خدا، از الله عافيت در دنيا و آخرت را بخواهيد».

شرح الحديث :

این حدیث از کلمات کوتاه و پر محتوای (جوامع الکلم) رسول الله صلی الله علیه وسلم می باشد؛ چنانکه عباس رضی الله عنه عموی پیامبر از ایشان می خواهد تا دعایی را به او بیاموزد و رسول الله صلی الله علیه وسلم جمله ی دعایی کوتاهی را به وی می آموزد که بسیار مختصر اما پرمحتوا بوده و خیر دنیا و آخرت را در خود جای داده است؛ و اینکه عباس لفظ (شيئاً = چیزی) را به صورت نکره به کار می برد، جهت تعظیم است چون مراد وی سخنی کوتاه و بدون تکلف است که با اجر و پاداش زیاد همراه باشد تا آن را از الله متعال بخواهد؛ و چنین است که رسول الله صلی الله علیه وسلم به وی می فرماید: «از الله عافیت بخواهید». و اینکه عافیت را مقید به چیزی ذکر نمی کند، اشاره به عافیت عامی دارد که مستلزم سلامتی از هر شر دنیوی و اخروی می باشد.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية