از عبدالله بن مسعود رضی الله عنه روایت است که می گوید: یکی از دعاهای رسول الله صلی الله علیه وسلم این بود که می فرمود: «اللَّهُمَّ إنِّي أسْألُكَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِكَ، وَعَزَائِمَ مَغْفِرَتِكَ، والسَّلامَةَ مِنْ كُلِّ إثْمٍ، والغَنِيمَةَ مِنْ كُلِّ بِرٍّ، والفَوْزَ بالجَنَّةِ، والنَّجَاةَ مِنَ النَّارِ»: «بار الها، من موجبات رحمتت و اسباب آمرزشت و سالم ماندن از همه ی گناهان و بهره مندی از همه ی نيکی ها و رسيدن به بهشت و رهايی از دوزخ را از تو درخواست می کنم».
شرح الحديث :
این دعا از جوامع الکلم یا سخنان کوتاه و پر محتوایی است که به سید و سرور اولین و آخرین صلی الله علیه وسلم عطا شده است؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم در این دعا ابتدا از الله متعال می خواهد که به ایشان موجبات رحمتش را روزی گرداند؛ اقوال و افعال و ویژگی هایی که موجب رحمت الهی می شوند؛ سپس از الله متعال می خواهد که به ایشان عزم و اراده ی اقوال و افعال خیر و خوب عطا کند تا سبب مغفرت و آمرزش باشد؛ و از آنجا که انسان بعد از آمرزش گناهانش، از تکرار گناه یا ارتکاب گناهان دیگر در امان نیست، از پروردگارش عزوجل می خواهد که به ایشان سالم ماندن و محفوظ ماندن از همه ی گناهان را روزی گرداند؛ هر گناهی که باشد؛ سپس اعمال نیک و صالحی را می طلبد که کامل کننده ی کمال بندگی برای او می باشند از جمله توفیق انواع طاعت؛ و به این ترتیب دعا را با خواستن ارزشمندترین نعمت اخروی یعنی بهشت و سالم ماندن و نجات از بدترین و ترسناک ترین نقمت اخروی یعنی آتش دوزخ به پایان می برد.