المعطي
كلمة (المعطي) في اللغة اسم فاعل من الإعطاء، الذي ينوّل غيره...
از عدی بن حاتم رضی الله عنه روایت است که می گوید: از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که این آیه را تلاوت می کند: «اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلاَّ لِيَعْبُدُوا إِلَهًا وَاحِدًا لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ»: «[این مشرکان، ] علما و راهبان خود و [همچنین] مسیح ـ پسر مریم ـ را به جای الله [به عنوان] معبودان خویش تلقی کردند؛ حال آنكه دستوری جز این نداشتند که فقط الله یگانه را عبادت کنند كه معبودى [به حق] جز او نیست. او تعالی از کسانی [یا چیزهایی] که برایش شریک قرار می دهند منزه است». این بود که گفتم: ما آنها را عبادت نمی کردیم. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «أليس يُحَرِّمُونَ ما أحل الله فتُحَرِّمُونَهُ؟ ويُحِلُّونَ ما حَرَّمَ الله فتُحِلُّونَهُ؟»: «آیا آنها حلال الله را حرام نمی کردند و شما [به پیروی از آنها] نیز آن را حرام می دانستید؟ و آیا آنها حرام الله را حلال نمی کردند و شما [به پیروی از آنها] آن را حلال می دانستید؟». گفتم: بله چنین بود. فرمود: عبادت کردن آنها همین است». پس گفتم: بله چنین بود. فرمود: «فَتِلْكَ عِبَادَتُهُمْ»: «عبادت کردن آنها همین است».
شرح الحديث :
زمانی که عدی بن حاتم رضی الله عنه، این صحابه ی بزرگوار، تلاوت این آیه را از رسول الله صلی الله علیه وسلم می شنود که از یهود و نصاری خبر می دهد و وضعیت آنان را توصیف می کند: اینکه علما و عبادت گزاران شان را اله و معبود خود می دانستند که برای آنها بر خلاف شریعت و قانون الله، تشریع و قانونگذاری می کنند و آنها از ایشان اطاعت می کنند؛ معنای آیه برای او مشکل شد چون گمان می کرد مصداق عبادت تنها سجده کردن برای آنها و مواردی از این قبیل است؛ لذا رسول الله صلی الله علیه وسلم برای وی تبیین نمود که از مصادیق عبادت احبار و رهبان، اطاعت کردن از آنها در تحریم حلال و تحلیل حرام و پیروی از آنها در مخالفت با الله و رسولش صلی الله علیه وسلم می باشد.