الأحد
كلمة (الأحد) في اللغة لها معنيانِ؛ أحدهما: أولُ العَدَد،...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَا نَقَصَتْ صَدَقَةٌ مِنْ مَالٍ، وَمَا زَادَ اللَّهُ عَبْدًا بِعَفْوٍ إلَّا عِزًّا، وَمَا تَوَاضَعَ أَحَدٌ لِلَّهِ إلَّا رَفَعَهُ اللَّهُ تَعَالَى»: «صدقه هرگز از ثروت انسان نمی کاهد و يقينا الله در برابر گذشت بنده اش، عزت او را زياد می کند و هرکس به خاطرِ الله تواضع و فروتنی نمايد، الله عزوجل مرتبه اش را بلند می گرداند».
شرح الحديث :
(مَا نَقَصَتْ صَدَقَةٌ مِنْ مَالٍ) یعنی چون صدقه ای داده شود، نه تنها چیزی از مال نمی کاهد بلکه به آن می افزاید و آن را پر برکت نموده و آفت های مختلف را از آن دور می گرداند؛ افزایش مال یا به صورت کمی است، چنانکه الله متعال دروازه های رزق و روزی را به روی بنده می گشاید؛ یا به صورت کیفی است، به این ترتیب که الله متعال به میزان صدقه ای که بنده پرداخته، بر مالش برکت نازل می نماید. (وَمَا زَادَ اللَّهُ عَبْدًا بِعَفْوٍ إلَّا عِزًّا) یعنی کسی که با گذشت و عدم مواخذه و سرزنش نکردن شناخته شود، در قلب ها بزرگ شده و جاه و مقامی پیدا می کند و در دنیا و آخرت عزت و احترام و مرتبه اش افزون می گردد. (وَمَا تَوَاضَعَ أَحَدٌ لِلَّهِ إلَّا رَفَعَهُ اللَّهُ تَعَالَى) یعنی هرکس در برابر الله متعال تواضع و فروتنی نموده و در پیشگاه خداوند افتاده و بی ادعا باشد و با خلق خدا نرمخو بوده و در برابر مسلمانان افتاده باشد، این صفات برای کسی که موصوف به آنها است، ثمره ای جز افزایش مرتبه در دنیا و محبوب شدن در قلب ها و کسب جایگاه و منزلت والا در بهشت نخواهند داشت.