شرح الحديث :

وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم می خواست به دستشویی برود، انگشترش را از انگشت بیرون می کرد و آن را بیرون از محل قضای حاجت می گذاشت. اینکه از اراده به فعل تعبیر نموده است، تعبیر درستی است، چنانکه الله متعال می فرماید: «فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ» [النَّحل : 98] یعنی: «وقتی تصمیم گرفتی قرآن را قرائت کنی، به الله پناه بجو». حکمت این کارش وجود نقش «محمد رسول الله» بر انگشتر ایشان بود. چنانکه در بخاری آمده است. به همین دلیل رسول الله صلی الله علیه وسلم قبل از ورود به محل قضای حاجت آن را بیرون می گذاشت. و تردیدی نیست که نزد علما همراه داشتن چیزی به هنگام ورود به دستشویی که در آن نام الله یا سایر نام ها و صفات الله ذکر شده، مکروه است، مگر اینکه ضرورت ایجاب کند آن را با خود به دستشویی ببرد، مثلا بترسد که آن را کسی به سرقت ببرد یا اینکه آن را فراموش نماید؛ در این صورت می تواند آن را با خود به دستشویی ببرد، اما باید آن را مخفی نموده و در جیبش بگذارد و اگر انگشتر است، آن را برگردانده و ذکر الله را در داخل کف دستش بگیرد. مبنای این استثنا قاعده ای است که می گوید: کراهت با وجود حاجت و نیاز زایل می گردد.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية