Sin (الاِبْنُ)
الفقه أصول الفقه
المعنى الاصطلاحي :
Dijete muškog roda koje pripada nekom po rođenju.
الشرح المختصر :
"Ibn" je muško dijete (sin) koje je direktan potomak nekoga, bez obzira da li to bilo prirodnim putem ili vještačkom oplodnjom. Sin može imati dva stanja: 1. stanje vezano za oca: to je svako muško dijete koje se ocu rodilo iz validnog braka ili na osnovu nevalidnog bračnog ugovora, ili putem odnosa zbog sumnje koja se u šerijatu uzima u obzir, ili putem odnosa sa robinjom; 2. stanje vezano za majku: svako muško dijete koje je ona rodila u braku ili vanbračno (iz bluda). Sin kao dijete ima svoja prava i obaveze. Ima pravo na opskrbu, brigu, odgoj, a obaveza mu je da bude pokoran roditeljima i da im dobro čini.
التعريف اللغوي المختصر :
Muško dijete. Kaže se: fulan ibn fulan, ili: taj i taj je sin tog i tog, odnosno njegovo muško dijete. U općem smislu, kada se kaže ibn (sin) misli se na direktnog muškog potomka. Nekada se ovim izrazom označava i dijete po mlijeku, ili dijete koje nije direktni potomak, kao npr. unuk. Osnova riječi je binvun ili benevun. Bunuvvet je veza sina s njegovim ocem.