البحث

عبارات مقترحة:

الظاهر

هو اسمُ فاعل من (الظهور)، وهو اسمٌ ذاتي من أسماء الربِّ تبارك...

التواب

التوبةُ هي الرجوع عن الذَّنب، و(التَّوَّاب) اسمٌ من أسماء الله...

العلي

كلمة العليّ في اللغة هي صفة مشبهة من العلوّ، والصفة المشبهة تدل...

از حذیفة بن یمان رضی الله عنه روایت است که می گوید: وی مردی را دید که به خاطر تب، ریسمانی در دست دارد؛ پس آن را قطع نمود و این آیه را تلاوت نمود: «وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَهُمْ مُشْرِكُونَ» [یوسف: 106] «و بیشتر آنان [در ظاهر] به الله ایمان نمی آورند، مگر آنکه [در عمل، به نوعی] مشرکند».

شرح الحديث :

حذیفه رضی الله عنه بیماری را می بیند که ریسمانی در دست دارد؛ وقتی قصد وی از بستن آن را جویا می شود و پاسخ می شنود که ریسمان به دست بسته تا تب وی برطرف شود، آن را قطع می کند و این کار را مصداق شرک می داند و به این آیه استدلال می کند: «وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَهُمْ مُشْرِكُونَ» یعنی بسیاری از مردم که به الله ایمان دارند و به او مومن هستند، ایمان شان آمیخته به شرک است.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية