الكبير
كلمة (كبير) في اللغة صفة مشبهة باسم الفاعل، وهي من الكِبَر الذي...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِذَا صَلَّى أَحَدُكُمْ فَلْيَجْعَلْ تِلْقَاءَ وَجْهِهِ شَيْئًا، فَإِنْ لَمْ يَجِدْ، فَلْيَنْصِبْ عَصًا، فَإِنْ لَمْ يَجِدْ، فَلْيَخُطَّ خَطًّا، ثُمَّ لَا يَضُرُّهُ مَا مَرَّ بَيْنَ يَدَيْهِ»: «هرگاه یکی از شما قصد نماز خواندن داشت، باید در برابر خود چیزی [به عنوان ستره] بگذارد، اگر چیزی نیافت، عصایی را نصب کند و اگر آن را هم نیافت، باید خطی بر روی زمین بکشد؛ در این صورت هر موجودی از جلوی او بگذرد، ضرری به او نمی رساند».
شرح الحديث :
حدیث مذکور بیانگر ضرورت ستره گذاشتن در نماز می باشد؛ اینکه هرکس قصد نماز خواندن دارد، ستره ای قرار داده و به سوی آن نماز بخواند؛ و اگر چیزی نیافت، عصایی را در برابر خود نصب کند و اگر عصایی هم نیافت، خطی بر روی زمین بکشد تا ستره ی وی باشد. و با اینکار هرکس از جلوی او عبور کند، ضرری متوجه نمازش نمی کند. و این در صورتی است که نمازگزار امام باشد و یا به تنهایی نماز بخواند؛ اما ماموم یا مقتدی نیازی به ستره ندارد، چراکه ستره ی امام، ستره ی ماموم می باشد. و رسول الله صلی الله علیه وسلم به سوی ستره نماز می خواند و اصحاب به ایشان اقتدا می کردند و هریک برای خود ستره ای قرار نمی دادند؛ و همه ی آنها اتفاق داشتند که پشت سر رسول الله صلی الله علیه وسلم به سوی ستره نماز می خوانند؛ و عبور کردن کسی از جلوی آنها اشکالی در نمازشان وارد نمی کند. در صحیح بخاری (493) و صحیح مسلم (504) از ابن عباس روایت است که می گوید: «رسول الله صلی الله علیه وسلم با مردم درحال نماز بود که سوار بر ماده الاغی از جلوی بخشی از صف نماز عبور کردم و هیچکس این کار مرا انکار نکرد». مانعی برای عمل به حدیث ابوهریره وجود ندارد چون تعارضی با احادیث صحیح ندارد و ضعف آن شدید نیست.