آداب القاضي
از عبدالرحمن بن ابی بکره روایت است که می گويد: پدرم نامه ای برای پسرش عبیدالله بن ابی بکره نوشت؛ یا من برای او نوشتم؛ عبیدالله در آن وقت در سیستان قاضی بود؛ مضمون نامه از این قرار بود: هرگاه خشمگین و عصبانی هستی، بین دو نفر قضاوت نکن؛ من از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که فرمود: «لاَ يَحْكُمْ أَحَدٌ بَيْنَ اثْنَيْنِ وَهُوَ غَضْبَانُ»: «هیچکس درحالی که عصبانی هست، بین دو نفر قضاوت و داوری نکند». و در روایتی آمده است: «لا يَقْضِيَنَّ حَكَمٌ بين اثْنَيْنِ وهو غَضْبَانُ»: «هیچ قاضی نباید وقتی که عصبانی هست، بین دو نفر قضاوت کند».
عن عبد الرحمن بن أبي بكرة قال: «كتب أبي -أو كتبتُ له- إلى ابنه عبيد الله بن أبي بَكْرَةَ وَهُوَ قَاضٍ بِسِجِسْتَانَ: أَنْ لا تَحْكُمْ بَيْنَ اثْنَيْنِ وأنت غضبان، فإني سمعت رسول الله -صلى الله عليه وسلم- يقول: لايحكم أحد بين اثنين وهو غضبان». وَفِي رِوَايَةٍ: «لا يَقْضِيَنَّ حَكَمٌ بين اثْنَيْنِ وهو غَضْبَانُ».
شرح الحديث :
شارع حکیم از اینکه قاضی در حال عصباینت بین دو نفر قضاوت کند، نهی می کند چون خشم و غضب توازن شخصی انسان را به هم می ریزد و به همین دلیل از ظلم کردن یا صدور حکم اشتباه در امان نیست؛ و این با ظلم و ستم به محکوم علیه و حسرت و ندامت و گناه برای قاضی همراه است.