زكاة الفطر
از عبدالله بن عمر رضى الله عنهما روایت است که می گوید: رسول الله صلى الله عليه و سلم زکات فطر - يا زکات رمضان - را بر مرد و زن، آزاد و برده به ازای هر نفر يک صاع خرما يا جو واجب نمود. عبدالله بن عمر رضى الله عنهما می گوید: وقتی گندم از سرزمين شام وارد مدينه شد به جای يک صاع خرما يا جو، نصف صاع گندم به عنوان زکات فطر از عوض بزرگ و کوچک پرداخت می کردند. و در روايتی آمده است: بايد قبل از رفتن مردم برای ادای نماز عيد پرداخت شود.
عن عبد الله بن عمر -رضي الله عنهما- قال: «فَرَضَ رسول الله -صلى الله عليه وسلم- صَدَقَةَ الفطر -أو قال رمضان- على الذَّكر والأنثى والحُرِّ والمملوك: صاعا من تمر، أو صاعا من شعير، قال: فَعَدَل الناس به نِصْفَ صَاعٍ مِنْ بُرٍّ، على الصغير والكبير». وفي لفظ: « أن تُؤدَّى قبل خروج الناس إلى الصلاة»
شرح الحديث :
رسول الله صلى الله عليه و سلم زکات فطر را بر همه ی مسلمانان واجب نمود؛ بر کسانی که در روز عید به مقدار یک صاع افزون بر قوت روزمره ی خود مالک هستند. و بر بزرگ و کوچک و مرد و زن و آزاد و برده واجب نمود تا به ازای هر نفر، یک صاع خرما یا یک صاع جو پرداخت کنند. تا دلیلی باشد بر بخشش و همدلی مسلمانان ثروتمند با فقرا و مساکین. و پرداخت آن را به عهده ی سرپرست خانواده گذاشت تا از جانب همسران و کودکان و بردگانش پرداخت نماید.