شرح الحديث :

وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم نمازش را با گفتن تکبیر آغاز می کرد، دستانش را تا مقابل شانه هایش بالا می برد، چنانکه کاملا مقابل آنها قرار می گرفت. همچنین هنگام رفتن به رکوع و نیز هنگام بلند شدن از آن نیز چنین می کرد. در این سه موضع بلند نمودن دست ها تا برابر شانه ها مستحب است. و چون سر از رکوع بر می داشت، می فرمود: «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ» و تسمیع و تحمید را با هم می گفت. و این مربوط به امام و کسی است که به تنهایی نماز می خواند. اما مقتدی یا مأموم «ربنا ولک الحمد» می گوید، زیرا در سنت چنین آمده است؛ چنانکه در صحیحین از انس رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «وَإِذَا قَالَ سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، فَقُولُوا رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ»: «و چون امام سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ گفت، بگویید: رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ». ایشان هنگام رفتن به سجده و بلند شدن از آن رفع یدین نمی کرد چنانکه روایت دیگر بخاری موید آن است: «و هنگامی که به سجده می رفت و نیز هنگامی که سر از سجده بلند می کرد، چنین نمی کرد».

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية