الغفور
كلمة (غفور) في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فَعول) نحو: شَكور، رؤوف،...
از ابومسعود انصاری رضی الله عنه روايت است كه می گوید: شخصی گفت: ای رسول خدا، چون فلان (امام) نمازش را بسيار طولانی می كند، ممكن است نماز جماعت را ترك كنم. ابومسعود رضی الله عنه می گويد: رسول الله ﷺ را در موعظه ی آن روز چنان خشمگين ديدم كه پیش از آن چنان نديده بودم. رسول الله ﷺ فرمود: «أَيُّهَا النَّاسُ، إِنَّكُمْ مُنَفِّرُونَ، فَمَنْ صَلَّى بِالنَّاسِ فَلْيُخَفِّفْ، فَإِنَّ فِيهِمُ الْمَرِيضَ، وَالضَّعِيفَ، وَذَا الْحَاجَةِ»: «شما مردم را از دين متنفر می كنيد. پس هركس امامت نماز را به عهده دارد، باید آن را كوتاه بخواند و طولانی نكند. زيرا در ميان نماز گزاران افراد بيمار، ضعيف و كسانی وجود دارد كه كار فوری دارند».
مردی از اینکه گاهی به دلیل نماز طولانیِ امام در جماعت شرکت نمی کند، نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم شکایت می کند؛ و رسول الله صلی الله علیه وسلم از این مساله بسیار ناراحت می شود و به پند و اندرز مردم می پردازد و به ایشان خبر می دهد که برخی از آنها سبب نفرت مردم از نماز می شوند. و هرکس را که عهده دار امامت می شود، به کوتاه گزاردن نماز دستور می دهد تا شرکت در جماعت برای مقتدیان میسر و آسان باشد و درحالی برای نماز خارج شوند که مشتاق آن هستند. و از طرفی در میان مقتدی ها کسانی هستند که طاقت نماز طولانی را ندارند؛ یا ناتوانند یا بیمارند یا کار فوری دارند. اما اگر کسی به تنهایی نماز خواند، هرچه می خواهد نمازش را طولانی کند چون زیانی به کسی نمی رساند.