الحكم
كلمة (الحَكَم) في اللغة صفة مشبهة على وزن (فَعَل) كـ (بَطَل) وهي من...
از ابوسعید رضی الله عنه روایت است که می گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرمود: «إذا وُضِعَتِ الْجَنَازَةُ واحْتمَلَهَا النَّاسُ أَو الرِّجالُ عَلى أَعْنَاقِهم، فَإِنْ كانَتْ صالِحَةً قالَت: قَدِّمُوني قَدِّمُوني، وَإنْ كانَتْ غَير صالحةٍ، قالَت: يا ويْلَهَا، أَيْنَ تَذْهَبُونَ بَها؟ يَسْمَعُ صَوتَها كُلُّ شيءٍ إلاَّ الإِنْسَانُ، وَلَوْ سَمِعَهُ لَصَعِقَ»: «هنگامی که جنازه آماده می شود و مردم آن را بر دوش خود حمل می کنند، اگر جنازه ی شخص نيکوکاری باشد، می گويد: مرا زودتر ببريد؛ مرا زودتر ببريد. و اگر ناصالح باشد، می گويد: وای بر من، مرا کجا می بريد؟ هر چيزی جز انسان، آه و فغانش را می شنود و اگر انسان ها آه و فغانش را بشنوند، بیهوش می شوند».
زمانی که جنازه بر روی تابوت گذاشته می شود و مردان بر دوش های شان حمل می کنند، اگر از افراد نیکوکار و صالح بوده باشد می گوید: عجله کنید؛ چون نعمت های بهشتیِ پیشاروی خود را می بیند و به این دلیل شادمان و مسرور است؛ و اگر فرد بدکار و ناصالحی باشد، به اهل خود می گوید: هلاک شدم و با عذاب چه کنم. چون مسیر بدی را که قرار است طی کند و پیش رو دارد، می بیند؛ لذا دوست ندارد در مسیر آن گام بردارد؛ صدای آه و فغانش را جز انسان هر مخلوقی، از حیوانات گرفته تا جمادات می شنود؛ و اگر انسان صدای او را بشنود بیهوش شده و یا در اثر آن می میرد.