شرح الحديث :

«العُمْرى» و مانند آن «الرُّقْبى» دو نوع بخشش می باشند که در جاهلیت رواج داشتند. به این صورت که فردی با این کلمات خانه یا هر چیز دیگری را به دیگری می بخشید: «أعمرتك إياها»: «آن را به تو بخشیدم» یا «أعطيتكها عمرك أو عمري»: «آن را تا زنده بودن تو یا خودم به تو بخشیدم». و به این ترتیب مراقب مرگ کسی بودند که چیزی به وی بخشیده شده بود، تا به آنچه بخشیده بودند، دوباره دست یابند. چنین بود که شریعت بخشش کردن را تایید نمود و شرطی را که در این زمینه رواج داشت و بازگشتن به بخشش بود، باطل اعلام کرد. چون کسی که به بخشش خود باز می گردد مانند سگی است که استفراغ می کند و سپس به استفراغ خود بازمی گردد. به همین دلیل رسول الله صلی الله علیه وسلم به حفظ اموال شان دستور می دهد و اینکه گمان نکنند این شرط لازم الاجرا بوده و مراجعه آنها به چیزی که بخشیدند، مباح است؛ لذا می فرماید: «از اموال تان نگهداری کنيد و آنها را تلف نکنید؛ زيرا هرکس چيزی را به صورت عمری هبه کند، در زندگی وی و پس از مرگ، به موهوب له و نسلش تعلق می گيرد».

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية