البحث

عبارات مقترحة:

الباطن

هو اسمٌ من أسماء الله الحسنى، يدل على صفة (الباطنيَّةِ)؛ أي إنه...

البر

البِرُّ في اللغة معناه الإحسان، و(البَرُّ) صفةٌ منه، وهو اسمٌ من...

النصير

كلمة (النصير) في اللغة (فعيل) بمعنى (فاعل) أي الناصر، ومعناه العون...

از حذیفة بن یمان رضی الله عنه روایت است که می گوید: وی مردی را دید که به خاطر تب، ریسمانی در دست دارد؛ پس آن را قطع نمود و این آیه را تلاوت نمود: «وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَهُمْ مُشْرِكُونَ» [یوسف: 106] «و بیشتر آنان [در ظاهر] به الله ایمان نمی آورند، مگر آنکه [در عمل، به نوعی] مشرکند».

شرح الحديث :

حذیفه رضی الله عنه بیماری را می بیند که ریسمانی در دست دارد؛ وقتی قصد وی از بستن آن را جویا می شود و پاسخ می شنود که ریسمان به دست بسته تا تب وی برطرف شود، آن را قطع می کند و این کار را مصداق شرک می داند و به این آیه استدلال می کند: «وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَهُمْ مُشْرِكُونَ» یعنی بسیاری از مردم که به الله ایمان دارند و به او مومن هستند، ایمان شان آمیخته به شرک است.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية