از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «مَنْ احْتَبَسَ فَرَساً فِي سَبِيلِ اللهِ، إيمَانَاً بِاللهِ، وَتَصْدِيقَاً بِوَعْدِهِ، فَإنَّ شِبَعَهُ، وَرَيَّهُ ورَوْثَهُ، وَبَوْلَهُ في مِيزَانِهِ يَوْمَ القِيَامَةِ»: «هرکس از روی ايمان به الله و تصديق وعده هايش، اسبی را در راه الله (برای جهاد) نگهداری کند، خوردن، نوشيدن، ادرار و سرگين آن اسب در ترازوی نيکی های صاحبش ثبت و منظور می شود».
شرح الحديث :
حدیث مذکور بیانگر این مهم است که هرکس از اسبی با هدف جهاد در راه الله و کسب رضایت او و جنگیدن با کفار نگهداری کند و این کار وی نشات گرفته از تصدیق وعده ی الله باشد، آنجا که می فرماید: «وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ»: «و هر چه در راه الله انفاق کنید، پاداش آن به شما بازگردانده می شود» در این صورت، الله در عوض آنچه اسبش می خورد و می نوشد و حتی در برابر ادرار و مدفوع آن برای وی ثواب و پاداش در نظر می گیرد و در روز قیامت آنها را در میزان حسناتش قرار می دهد. و از تمیم داری رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَنِ ارْتَبَطَ فَرَسًا فِي سَبِيلِ اللَّهِ، ثُمَّ عَالَجَ عَلَفَهُ كَانَ لَهُ بِكُلِّ حَبَّةٍ حَسَنَةٌ»: «هرکس اسبی را در راه الله نگهداری نموده و آماده ی جهاد کند و خوراکش را تامین کند، در برابر هر دانه ی جو (که به اسبش می دهد) یک نیکی برای او خواهد بود».