الديات
از عبدالله بن مسعود رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «دِيَةُ الْخَطَأِ أَخْمَاساً: عِشْرُونَ حِقّةً، وَعِشْرون جَذَعَةً، وعشرونَ بَنَاتِ لَبُونٍ، وَعِشْرونَ بَنو لَبُون، وعشرونَ بَنات مَخَاضٍ»: «دیه ی قتل خطا پنج دسته از انواع شتران می باشد: بیست شتر حقه (سه سال را تمام کرده و وارد چهارمين سال شده است)، بیست شتر جذعه (چهار سال را تمام کرده باشد)، بيست عدد بنت لبون (ماده شتری که به سال سوم وارد شده است)، بيست عدد ابن لبون (شتری که به سال سوم وارد شده است) و بیست عدد بنت مخاض (از يک ساله تا دو ساله)».
عن عبد الله بن مسعود -رضي الله عنه- عن النبي -صلى الله عليه وسلم- أنه قال: «دِيَةُ الخطإِ أخْماسا عشرون حِقَّة، وعشرون جَذَعَة، وعشرون بناتِ لَبُون، وعشرون بَنُو لَبُون، وعشرون بناتِ مَخَاضٍ».
شرح الحديث :
این حدیث بیانگر دیه ی قتل خطا می باشد؛ قتل خطا این است که مکلفی کار خود را انجام دهد اما سبب آسیب دیدن فرد بی گناهی شود که قصد آسیب رساندن به وی را نداشته است، اما در اثر آسیبی که متوجه او می کند، می میرد. و طبق این حدیث دیه ی آن به پنج نوع از شتران تقسیم می شود: بیست شتر حِقه، بیست شتر جذعه، بیست شتر بنت مخاض و بیست شتر بنت لبون و بیست شتر ابن لبون؛ و دیه ی قتل خطا کمتر از دیه ی قتل عمد و شبه عمد می باشد. و وجه تخفیف در دیه قتل خطا، این است که پنج نوع شتر دیه آن می باشد که شامل شتران مذکر و مونث هستند؛ و مردم به شتران مذکر رغبت کمتری دارند. همچنین پرداخت دیه ی خطا بر عاقله واجب می باشد و به یکباره و بلافاصله پرداخت نمی شود بلکه با تاخیر پرداخت می گردد.