الجبار
الجَبْرُ في اللغة عكسُ الكسرِ، وهو التسويةُ، والإجبار القهر،...
از مستورد بن شداد رضی الله عنه روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «مَا الدُّنْيَا في الآخِرَةِ إِلاَّ مِثْلُ مَا يَجْعَلُ أَحدُكُمْ أُصْبُعَهُ في الْيَم، فَلْيَنْظُرْ بِمَ يَرْجِعُ!»: «دنيا در برابر آخرت به مانند اين است که يکی از شما انگشتش را در آبِ دريا فروبَرَد و آنگاه بنگرد انگشتش با چه مقدار از آب دريا بازمی گردد».
اگر کسی بخواهد حقیقت دنیا را در مقایسه با آخرت بداند، باید انگشت خود را در آب دریا فرو برده و سپس بیرون آورده و ببیند با چقدر از آب دریا همراه است؟ طبعا در برابر دریا آبی به همراه ندارد؛ و این معنا و حقیقت دنیا نسبت به آخرت می باشد؛ چنانکه کوتاهی مدت دنیا و از بین رفتن لذت های آن هرگز قابل مقایسه با بقای آخرت و استمرار لذت ها و نعمت های آن نیست؛ و مقایسه ی این دو مانند مقایسه ی آب باقی مانده بر سر انگشت با بقیه ی دریا می باشد. الله متعال می فرماید: «فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الآخِرَةِ إِلاَّ قَلِيلٌ»: «کالای زندگى دنیا در برابر آخرت، جز اندكى نیست». همه ی نعمت ها و لذت های دنیایی که به انسان داده شده، تنها برای مدت کوتاهی از آنها بهره مند می شود که البته با ناگواری های فراوانی همراه است و در کنار ناراحتی ها و ناخرسندی هاست و انسان برای مدت کمی جهت ریا و فخرفروشی به آنها آراسته می شود و چیزی نمی گذرد که همه ی اینها از بین می رود و پس از آن چیزی جز حسرت و ندامت برای او نخواهد بود: «وَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَزِينَتُهَا وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَى أَفَلَا تَعْقِلُونَ»: «و آنچه به شما داده شده است، بهره[ی گذرا] و زینتِ زندگی دنیاست؛ و آنچه نزد الله است، بهتر و پایدارتر است. آیا نمی اندیشید؟». بنابراین نعمت های باقی و همیشگی که الله متعال آماده کرده و زندگی گوارایی که تدارک دیده و قصرها و شادی هایی که فراهم آورده است، همگی در صفت و کمیت بهتر و باقی تر بوده و همیشگی و ابدی هستند.