شرح الحديث :

مطابق این حدیث، حجامت وضو را نمی شکند، چه خونی که بیرون می آید، اندک باشد چه زیاد؛ اگرچه حدیث مذکور ضعیف است اما توصیه های بسیار زیاد رسول الله صلی الله علیه وسلم به امتش برای حجامت کردن موید آن می باشد. و خود رسول الله صلی الله علیه وسلم چنانکه در بخاری و مسلم و غیره ذکر شده، حجامت نمود و اصحاب ایشان نیز حجامت کردند، اما هیچ حدیثی مبنی بر اینکه حجامت ناقض وضو می باشد و اینکه پس از آن باید وضو گرفت، وارد نشده است؛ و این مسئله خود بر آن دلالت دارد که اصل بقای طهارت است و این اصل جز با دلیلی شرعی مبنی بر این مساله نادیده گرفته نمی شود که خروج خون از بدن از راهی جز محل خروج ادرار و مدفوع، شکننده ی وضو می باشد. هر چیزی که از بدن، جز از دو راه خروج ادرار و مدفوع، آن هم به طریقی غیر از حجامت خارج شود، مانند خونریزی با سوزن، یا با عملیات جراحی، یا خارج نمودن خون برای پاکسازی و سپس بازگرداندن آن، مانند کسانی که دچار نارسایی کلیوی هستند، همگی حکم حجامت را دارند. «و تنها محل حجامت را شست»؛ یعنی: رسول الله صلی الله علیه وسلم پس از حجامت تنها به شستن موضع و مکان حجامت اکتفا نمود، تا آثار خون را از بین ببرد. در نتیجه باید گفت: هر چیزی که از هر راهی به جز دو راه خروج ادرار و مدفوع از انسان خارج شود، وضو را نمی شکند، چه خون باشد یا چیز دیگری و چه زیاد باشد یا اندک، از طریق حجامت باشد یا غیر آن، عمدا خارج شود یا غیر عمد، زیرا اصل بر برائت است.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية