الرحيم
كلمة (الرحيم) في اللغة صيغة مبالغة من الرحمة على وزن (فعيل) وهي...
از سهل بن سعد ساعدی رضی الله عنه روایت است که می گويد: مردی نزد رسول الله ﷺ آمد و گفت: ای رسول خدا، مرا به کاری راهنمايی کن که وقتی آن را انجام دهم، الله و مردم مرا دوست بدارند. رسول الله ﷺ فرمود: «ازْهَدْ في الدُّنيا يُحِبَّكَ اللَّه، وَازْهَدْ فِيمَا عِنْدَ النَّاسِ يُحبَّكَ النَّاسُ»: «در دنيا زهد و پارسايی پيشه کن تا الله تو را دوست بدارد و به آنچه مردم دارند، چشم طمع نداشته باش، مردم تو را دوست خواهند داشت».
مردی نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم می آید و از ایشان در مورد عملی راهنمایی می خواهد که انجام آن سبب محبوبیت وی نزد الله و مردم گردد؛ و رسول الله صلی الله علیه وسلم او را به عملی جامع و شامل راهنمایی می کند که محبت الله و مردم نسبت به او را به دنبال دارد؛ به وی می فرماید: «ازْهَدْ في الدُّنيا» یعنی از دنیا همان اندازه بخواه که نیازت برطرف می شود و بیش از آن و آنچه سودی در آخرت ندارد، رها کن؛ و از چیزهایی که امکان ضرر رساندن به دینت را دارند، پرهیز کن؛ و از دنیایی که مردم در پی آن شب و روز می دوند، به دور باش؛ و اگر بین تو و کسی حقی یا عقد و قراردادی بود، چنان باش که در حدیث آمده است: «رَحِمَ اللَّهُ امْرَءًا سَمْحًا إِذَا بَاعَ، سَمْحًا إِذَا اشْتَرَى، سَمْحًا إِذَا قَضِى، سَمْحًا إِذَا اقْتَضَى»: «رحمت الله بر کسی که در داد و ستد و در پرداخت مبلغِ معامله و نيز در دريافت و مطالبه ی حقّ خويش، آسان گير باشد». تا به این ترتیب نزد مردم محبوب بوده و مورد رحمت الله قرار بگیری.