الحسيب
(الحَسِيب) اسمٌ من أسماء الله الحسنى، يدل على أن اللهَ يكفي...
ما قرآن را در شب مبارک [و فرخندۀ قدر] نازل کردیم [زیرا] که ما [همواره] هشداردهنده بودهایم.
[این] كارى است [كه] از جانب ما [صورت مىگیرد] بىگمان، ما فرستنده[ی پیامبران] بودهایم.
به عنوان رحمتى از پروردگارت. بیتردید، او شنوای داناست.
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست. اگر [به این حقیقت] یقین دارید [به الله و پیامبرش ایمان بیاورید].
هیچ معبودی [بهحق] جز او نیست؛ زندگی میبخشد و میمیراند؛ پروردگار شما و نیاکان شماست؛
پس [ای پیامبر] منتظر روزی باش که آسمان، دودی آشکار [پدید] آورد.
[آنگاه کافران میگویند:] «پروردگارا، [این] عذاب را از ما برطرف کن که ایمان آوردهایم».
چگونه [و از کجا] پند میپذیرند در حالی که [پیشتر،] پیامبر روشنگر به سویشان آمده بود؟
اما از او روی گرداندند و گفتند: «[او] آموزشیافتهای دیوانه است».
[براى آزمایش شما] زمانى اندک عذاب را برمىداریم؛ و[لى] شما [به کفرِ خویش] بازمىگردید.
روزی سخت بر آنان میتازیم. [آری،] ما [از کافران به خاطر کفر و تکذیبشان،] انتقام میگیریم.
پیش از آنان نیز قوم فرعون را آزمودیم و پیامبری بزرگوار به سویشان آمد.
[و به آنان گفت:] که «[کارِ بنیاسرائیل، این] بندگان الله را به من واگذارید که من پیامبری امین برایتان هستم.
و [نیز] بر الله برتری مجویید که من دلیل روشنی برایتان آوردهام؛
و از اینکه سنگسارم کنید به پروردگار خود و پروردگار شما پناه میبرم.
اگر به من ایمان نمیآورید، از من کناره بگیرید [و رهایم کنید].
آنگاه به درگاه پروردگارش دعا کرد که: «[بار الها،] اینان گروهی تبهکارند».
[به موسی وحی کردیم که:] «بندگانم را شبانه [از مصر] بیرون ببر؛ زیرا [سپاه فرعون] شما را تعقیب خواهند کرد؛
و دریا را آرام پشت سر بگذار كه آنان سپاهى هستند كه غرق خواهند شد.
[سرنوشتشان] این گونه [بود] و [تمامى] آن نعمتها را به گروهى دیگر واگذاشتیم.
آسمان و زمین قطرۀ اشکی بر [نابودى] آنان نریخت و مهلتى [برای توبه] نیز نیافتند.
بیتردید، بنیاسرائیل را از عذاب خفتبار نجات دادیم؛
از فرعون که [رهبر] سرکشی در زمرۀ اسرافکاران بود.
ما با دانشِ خود بنیاسرائیل را بر مردم زمانه برترى دادیم،
و نشانههایى [از قدرت خویش] در اختیارشان گذاشتیم كه آزمایشى روشن در آن بود.
«جز مرگِ نخستینِ ما، هیچ [زندگیِ دیگری] نیست و هرگز برانگیخته نخواهیم شد؛
و اگر راست میگویید، نیاکانمان را [زنده کنید و] بیاورید».
آیا اینان بهترند یا قوم [نیرومندِ] «تُبَّع» و پیشینیان آنها كه چون بزهكار بودند آنان را نابود كردیم؟
ما آسمانها و زمین و آنچه را که میان آنهاست به بازیچه نیافریدهایم؛
آنها را بهحق [و با هدف] آفریدهایم؛ ولى بیشتر آنان نمىدانند.
بیتردید، روزِ داوری [= قیامت] وعدهگاه همۀ آنان است.
روزى كه هیچ دوستى براى دوست خود سودمند نیست و [از هیچ سو] یارى نمیشوند؛
مگر كسى كه الله [بر او] رحم كند كه او شکستناپذیرِ مهربان است.
[میوهاش، به سبب گرمای زیاد،] همچون مسِ گداخته در شکمها میجوشد؛
[خطاب مىرسد:] «آن [ستمکار] را بگیرید و به میان دوزخ درافكنید؛
[در آن حال، به او گفته میشود:] «بچش که تو [در میان قوم خود] عزتمند و بزرگواری.
این همان [سرنوشت دردناکی] است که در موردش تردید داشتید».
لباسهایی از دیبای نازک و دیبای ضخیم میپوشند، در حالى كه رویاروى یكدیگر [به صحبت] نشستهاند.
چنین است [وضع آنان]؛ چنین است [وضع آنان]؛ و حور العین را به همسری آنان درمیآوریم.
در آنجا هر میوهاى كه اراده کنند، بى دغدغه در اختیارشان است.
در بهشت طعم مرگ را نخواهند چشید؛ جز همان مرگ نخستین؛ و [پروردگار مهربان] آنان را از مجازات دوزخ محفوظ میدارد.
[این] بخششی است از [جانب] پروردگارت؛ و این همان کامیابی بزرگ است.
[ای پیامبر،] ما قرآن را به زبان تو روان [و آسان] ساختیم؛ باشد که [مشرکان] پند گیرند.
پس در انتظار [وعدههای الهی] باش که بیگمان، آنان [نیز] منتظرند.