الغفور
كلمة (غفور) في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فَعول) نحو: شَكور، رؤوف،...
Эҳтимол, (улар) мўмин бўлмаганлари учун сен ўзингни ҳалок қилмоқчидирсан?!
Агар хоҳласак, уларга осмондан оят-мўъжиза нозил қиламиз. Бас, уларнинг бўйинлари унга эгилиб қоладир.
Уларга Роҳмандан янги эслатма келибдики, албатта, ундан юз ўгиргувчи бўлганлар.
Бас, батаҳқиқ, ёлғонга чиқардилар. Яқинда уларга ўзлари истеҳзо қилган нарсанинг хабари келажакдир.
Улар ерга қарамайдиларми?! Биз унда карамли жуфтлардан қанчаларини ундириб қўйибмиз.
Албатта, бунда оят-белги бор. Лекин кўплари мўмин бўлмаслар.
Роббинг Мусога: «У золим қавмга боргин.
Фиръавн қавмига. (Биздан) қўрқмайдиларми?!» деб нидо қилганини эсла.
У: «Эй Роббим, улар мени ёлғончи қилишларидан қўрқарман.
Ва дилим сиқилишидан ҳамда тилим бурро бўлмай қолишидан. Бас, Ҳорунни элчи қил.
Менинг зиммамда улар наздида гуноҳ бор. Бас, мени ўлдиришларидан хавфдаман», деди.
У зот: «Йўқ! Бас, иккингиз Бизнинг оят-мўъжизаларимиз ила боринглар. Албатта, Биз иккингиз билан эшитгувчимиз.
Бас, Фиръавнга боринглар ва унга: «Биз Роббул оламийннинг Пайғамбарларимиз.
Бани Исроилни биз билан қўйиб юбор», деб айтинглар, деди.
У (Фиръавн): «Биз сени гўдаклигингдан ўз ичимизда тарбия қилмадикми?! Умрингнинг бир неча йилини бизнинг ичимизда ўтказмадингми?!
Ва нонкўрлардан бўлиб, қиладиган ишингни қилиб қўймадингми?!» деди.
У (Мусо): «Ўша ишни қилган бўлсам, билмасдан қилганман.
Бас, сизлардан хавфсираб қочиб кетдим. Кейин Аллоҳ менга ҳикмат берди ва мени Пайғамбарлардан қилди.
Ўша менга қилаётган миннатинг Бани Исроилни қул қилиб олганингдандир», деди.
У (Мусо): «Агар англамоқчи бўлсангиз, У, осмонлару ер ва уларнинг орасидаги нарсаларнинг Роббидир», деди.
У (Фиръавн) атрофидаги кишиларга: «Эшитмаяпсизларми?!» деди.
У: «Сизнинг Роббингиз ва аввалги ота-боболарингизнинг Роббидир», деди.
У: «Албатта, сизга юборилган Пайғамбарингиз жиннидир», деди.
У: «У зот, агар ақл юритсангиз, машриқу мағрибнинг ва улар ўртасидаги нарсаларнинг Роббидир», деди.
У: «Агар мендан бошқани илоҳ қилиб олсанг, албатта, мен сени зиндонбандлардан қилурман», деди.
У: «Агар мен сенга очиқ-ойдин нарса келтирсам ҳам-а?» деди.
У: «Агар ростгўйлардан бўлсанг, келтир уни!» деди.
Бас, у (Мусо) асосини ташлади. Баногоҳ у аниқ аждарга айланди.
Ва қўлини чиқарди. Баногоҳ у назар қилгувчиларга оппоқ кўринди.
У (Фиръавн) атрофидаги аъёнларига: «Албатта, бу ўта билимдон сеҳргардир.
У ўз сеҳри билан сизларни ерингиздан чиқармоқчи, нима дейсизлар?» деди.
Улар: «Уни ва акасини қўйиб тургин-да, шаҳарларга тўпловчиларни юбор.
Сенга барча ўта билимдон сеҳргарларни олиб келсинлар», дедилар.
Бас, сеҳргарлар маълум куни келишилган вақтда жамландилар.
Ажаб эрмас, устун келсалар, сеҳргарларга эргашсак», дейилди.
Сеҳргарлар келган чоғларида Фиръавнга: «Агар биз ғолиб келгувчи бўлсак, бизга, албатта, ҳақ бериладими?» дедилар.
У: «Ҳа! У ҳолда сиз, албатта, энг яқинларимдан бўласиз», деди.
Мусо уларга: «Сиз ташлайдиган нарсангизни ташланг», деди.
Бас, улар арқонлари ва асоларини ташладилар ва «Фиръавннинг иззати билан қасамки, албатта, биз ғолиблармиз», дедилар.
Сўнгра Мусо асосини ташлаган эди, бирдан у уларнинг уйдирмаларини юта бошлади.
У: «Мен сизга изн бермасимдан олдин унга иймон келтирдингиз! Албатта, у сизга сеҳр ўргатган каттангиздир! Энди тезда биласиз, мен, албатта, қўл-оёғингизни қарама-қарши томонидан кесажакман ва барчангизни осажакман», деди.
Улар: «Зарари йўқ. Албатта, биз Роббимизга қайтгувчимиз.
Мўминларнинг аввалгиси бўлганимиз учун Роббимиз хатоларимизни кечиришидан умид қиламиз», дедилар.
Ва Мусога: «Бандаларим билан кечаси йўлга чиқ. Албатта, таъқиб этилурсиз», деб ваҳий юбордик.
Бас, Биз уларни чиқардик, боғ-роғлар ва булоқлардан.
Ана шундай. Ўша(нарса)ларни Бани Исроилга мерос қилиб бердик.
Икки жамоат бир-бирларини кўрган чоғида, Мусонинг одамлари: «Энди қўлга тушдик», дедилар.
У (Мусо): «Йўқ! Албатта, Роббим мен билан, У менга тўғри йўлни кўрсатур», деди.
Бас, Биз Мусога: «Асоинг билан денгизни ур», деб ваҳий қилдик. Бас, у (денгиз) бўлиниб, ҳар бўлаги улкан тоғдек бўлди.
Мусо ва унга эргашганларга, ҳаммаларига нажот бердик.
Албатта, бунда оят-белги бор. Лекин кўплари мўмин бўлмадилар.
Ўшанда у отаси ва қавмига: «Нимага ибодат қилмоқдасизлар?» деган эди.
Улар: «Санамларга ибодат қилмоқдамиз. Ва уларга ихлос ила ибодат қилишда бардавом бўлурмиз», дедилар.
Улар: «Йўқ, биз ота-боболаримизнинг шундай қилаётганларини кўрдик», дедилар.
У: «Нимага ибодат қилаётганингизни билдингизми?!
Албатта, Роббул оламийндан бошқа уларнинг барчаси менга душмандир», деди.
У мени яратган Зотдир. Бас, мени ҳидоят қиладиган ҳам Унинг Ўзи.
Ва менинг хатоимни қиёмат куни мағфират қилишидан умидвор бўлганим ҳам Унинг Ўзи.
Эй Роббим, менга ҳикмат ҳадя эт ва мени солиҳларга қўшгин.
Ва менга кейин келгувчилар ичида содиқ мақтовлар бўладиган қилгин.
Ва отамни мағфират қил. Албатта, у адашганлардан бўлди.
Магар, ким Аллоҳ ҳузурига тоза қалб ила келса, (манфаат топар).
Ва уларга: «Ибодат қилиб юрган нарсаларингиз қани?!
Аллоҳдан ўзга. Улар сизга ёрдам бера олурларми ёки ўзларини қутқара олурларми?!» дейилди.
Улар унинг ичида бир-бирлари ила хусумат қилар эканлар, дедилар:
«Аллоҳга қасамки, албатта, биз очиқ-ойдин адашувда эканмиз.
Қани энди ортга қайтсагу мўминлардан бўлсак.»
Албатта, бунда оят-белги бор. Лекин кўплари мўмин бўлмадилар.
Ўшанда уларга биродарлари Нуҳ деди: «Қўрқмайсизми?!
Мен сизлардан бунинг учун ҳақ — ажр сўрамайман. Менинг ажрим фақатгина Роббул оламийннинг зиммасидадир.
Улар: «Сенга пасткашлар эргашиб турган ҳолда, биз сенга иймон келтирармидик?!» дедилар.
У деди: «Менинг улар нима қилаётганлари ҳақида илмим йўқ.
Агар сезсангиз, уларнинг ҳисоби фақат Аллоҳнинг зиммасидадир.
Улар: «Эй Нуҳ, агар тўхтамасанг, албатта, тошбўрон қилинганлардан бўласан», дедилар.
Бас, Ўзинг мен билан уларнинг орамизни яхшилаб очгин ва менга ҳамда мен билан бирга бўлган мўминларга нажот бергин», деди.
Бас, Биз унга ва у билан бирга бўлганларга тўлган кемада нажот бердик.
Албатта, бунда оят-белги бор. Лекин кўплари мўмин бўлмадилар.
Ўшанда уларга биродарлари Ҳуд деди: «Қўрқмайсизларми?!
Мен сизлардан бунинг учун ҳақ — ажр сўрамасман. Менинг ажрим фақатгина Роббул оламийн зиммасидадир.
Ҳар тепаликка бир белги бўладиган бино қуриб, беҳуда ўйин қилаверасизми?
Ва худди мангу туражакдек «маснаълар» тутасиз.
Сизга ўзингиз билган нарса ила мадад берган Зотдан қўрқинг.
Мен, албатта, сизга улуғ куннинг азоби келишидан қўрқаман».
Улар: «Биз учун ваъз қилсанг ҳам ёки ваъз қилгувчилардан бўлмасанг ҳам — бари бир.
Улар у(Ҳуд)ни ёлғончи қилдилар. Бас, Биз уларни ҳалок қилдик. Албатта, бунда оят-белги бор. Лекин кўплари мўмин бўлмадилар.
Ўшанда уларга биродарлари Солиҳ деди: «Қўрқмайсизларми?!
Мен сизлардан бунинг учун ҳақ — ажр сўрамайман. Менинг ажрим фақатгина Роббул оламийн зиммасидадир.
Сиз бу жойдаги нарсаларда омон ҳолда тарк қилинасизми?!
Ва тоғлардан манманлик-ла уйлар йўнаверасизми?!
Ер юзида бузғунчилик қиладиган, ислоҳ этмайдиганларнинг».
Сен бизга ўхшаган башардан бошқа ҳеч нарса эмассан. Агар ростгўйлардан бўлсанг, мўъжиза келтир», дедилар.
У: «Мана бу туя. Унга (бир кун) сув ичиш ва сизга маълум бир кун сув ичиш.
Ва унга ёмонлик етказманглар, унда, сизни улуғ куннинг азоби тутадир», деди.
Бас, уларни азоб тутди. Албатта, бунда оят-белги бор. Лекин кўплари мўмин бўлмадилар.
Ўшанда уларга биродарлари Лут деди: «Қўрқмайсизларми?!
Мен сизлардан бунинг учун ҳақ — ажр сўрамасман. Менинг ажрим фақатгина Роббул оламийн зиммасидадир.
Ва Роббингиз сиз учун яратган жуфти ҳалолларингизни тарк қиласизми?! Йўқ!!! Сиз ҳаддан ошган қавмсиз.
Улар: «Эй Лут, агар тўхтамасанг, албатта, ҳайдаб чиқарилганлардан бўласан!» дедилар.
У: «Албатта, мен бу ишингизни ўта ёмон кўргувчиларданман.
Эй Роббим, менга ва аҳлимга қилаётган нарсаларидан нажот бергин!» деди.
Магар (азобда) қолгувчилардан бўлган бир кампирга (нажот бермадик).
Ва уларнинг устига бир ёмғир ёғдирдикки, бас, огоҳлантирилганларнинг ёмғири қандоқ ҳам ёмон бўлди.
Албатта, бунда оят-белги бор. Лекин кўплари мўмин бўлмадилар.
Қалин дарахтзор эгалари Пайғамбарларни ёлғончи қилдилар.
Мен сизлардан бунинг учун ҳақ — ажр сўрамасман. Менинг ажрим фақатгина Роббул оламийн зиммасидадир.
Бас, ўлчовни тўлиқ ўлчанглар ва камайтиргувчилардан бўлманглар.
Одамларнинг нарсаларини камайтириб берманг. Ер юзида турли бузғунчиликлар қилманг.
Сизни ва аввалги наслларни яратган Зотдан қўрқинг».
Ва сен бизга ўхшаган башардан бошқа нарса эмассан. Биз сени, албатта, ёлғончилардан, деб биламиз.
Агар ростгўйлардан бўлсанг, устимиздан осмоннинг бир бўлагини ташлавор», дедилар.
У : «Роббим қилаётган ишингизни ўта яхши билгувчидир», деди.
Бас, улар у(Шуъайб)ни ёлғончи қилдилар. Бас, уларни «соябон» куни азоби тутди. Албатта, у улуғ куннинг азоби эди.
Албатта, бунда оят-белги бор. Лекин кўплари мўмин бўлмадилар.
Албатта, у(Қуръон) Роббул оламийннинг туширганидир.
Сенинг қалбингга, огоҳлантиргувчилардан бўлишинг учун.
Албатта, у(Қуръон) аввалгиларнинг китобларида ҳам бордир.
Уни Бани Исроил уламоларининг билишлари улар учун далил эмасми?!
Агар Биз уни баъзи ажамийларга нозил қилсак.
Бас, у уларга уни ўқиб берса ҳам, унга мўмин бўлмас эдилар.
Биз у(Қуръон)ни жиноятчилар қалбларига ана шундай йўлладик.
Улар унга то аламли азобни кўрмагунларича иймон келтирмаслар.
Бас, уларга у(азоб) тўсатдан келур. Улар сезмай қолурлар.
Айтгинг-чи, агар Биз уларни йилларча ҳузурлантирсак-да.
Ўша ҳузурланиб юрган нарсалари нимага асқотур?!
Биз бирон шаҳар-қишлоқни ҳалок қилган бўлсак, албатта, унинг огоҳлантиргувчилари бўлган.
Бунга уларнинг имконлари йўқ ва унга қодир ҳам эмаслар.
Аллоҳ билан бирга бошқа илоҳга илтижо қилма. Йўқса, азобланганлардан бўласан.
Ва сенга эргашган мўминларга қанотингни пастлат.
Бас, агар улар сенга исён қилсалар: «Мен сиз қилаётган амаллардан безорман», дегин.
Ва сажда қилгувчилар ичида ҳаракатланишингни (кўрадиган) Зотга.
Сизларга шайтонлар кимга тушишини айтиб берайми?
Улар (шайтонларга) қулоқ осарлар. Ва уларнинг кўплари ёлғончилардир.
Ва ўзлари қилмайдиган ишларни айтишини кўрмадингми?
Магар, иймон келтириб, солиҳ амаллар қилганлар, Аллоҳни кўп зикр этганлар ва мазлум бўлганларидан кейин нусрат қозонганлар (ундай эмаслар). Зулм қилганлар эса, тезда қайси ағдарилиш жойига ағдарилишларини билурлар.