تفسير سورة الفجر

الترجمة الفارسية - دار الإسلام

ترجمة معاني القرآن الكريم باللغة الفارسية ترجمها فريق عمل اللغة الفارسية بموقع دار الإسلام.

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالْفَجْرِ﴾

سوگند به صبح

﴿وَلَيَالٍ عَشْرٍ﴾

و به شب‏های دهگانه [آغاز ذی‏حجه]

﴿وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ﴾

و به زوج و فرد [اشیاء]

﴿وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ﴾

و سوگند به شب، هنگامی‌ که [حرکت می‌کند و] می‌رود.

﴿هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ﴾

آیا در این [چیزها] سوگندی برای صاحب‌خرد نیست [که او را قانع نماید]؟

﴿أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ﴾

[ای پیامبر،] آیا ندیدی که پروردگارت با [قوم] عاد چه کرد؟

﴿إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ﴾

[همان قبیلۀ] اِرَم که دارای [کاخ‏هایی با] ستونهای بلند بودند

﴿الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ﴾

که همانند آن در شهرها آفریده نشده بود؟

﴿وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ﴾

و [نیز قوم] ثَمود، کسانی که صخره‌های سخت را از [کنار] وادی می‌تراشیدند [و خانه برای خودشان می‌ساختند]؟

﴿وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ﴾

و فرعون، صاحب سپاه [بزرگ و قدرتمند].

﴿الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ﴾

[همان] کسانی که در شهر‌ها طغیان [و سرکشی] کردند

﴿فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ﴾

و فسادِ بسیار در آنها به بار آوردند.

﴿فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ﴾

آنگاه پروردگارت تازیانۀ عذاب را بر آنان فرود آورد.

﴿إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ﴾

یقیناً پروردگار تو در کمینگاه است.

﴿فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ﴾

و اما انسان هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و گرامی دارد و به او نعمت بخشد، [مغرور می‌گردد و گمان می‏کند که این امر به خاطر کرامتی است که نزد الله دارد و] می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است»؛

﴿وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ﴾

و اما هنگامی که او را بیازماید و روزی‌اش را بر او تنگ گیرد، [دلسرد ‌شده و گمان می‏کند که این امر به خاطر خواری است که نزد الله دارد و] می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است».

﴿كَلَّا ۖ بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ﴾

هرگز چنین نیست [که شما می‌پندارید]؛ بلکه شما یتیم را گرامی نمی‌دارید

﴿وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ﴾

و یکدیگر را بر اطعام مستمندان ترغیب نمی‌کنید

﴿وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا﴾

و میراث را حریصانه می‌خورید [و حق ضعیفان را نمی‌دهید]

﴿وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا﴾

و مال و ثروت [دنیا] را بسیار دوست دارید.

﴿كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا﴾

هرگز چنین نیست [که شما گمان می‌کنید]؛ هنگامی ‌که زمین سخت در هم کوبیده شود [و هموار گردد]

﴿وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا﴾

و پروردگارت [برای دادرسی] بیاید و [نیز] فرشتگان صف‌درصف [بایستند]

﴿وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ﴾

و در آن روز جهنم آورده شود، در آن روز است که انسان [کافر] پند می‌گیرد [و توبه می‌کند]؛ و [اما] این پند گرفتن، چه سودی برایش دارد؟

﴿يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي﴾

وی می‌گوید: «ای کاش [در دنیا] برای [این] زندگی‌ام [اعمال نیک، از] پیش فرستاده بودم!

﴿فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ﴾

در آن روز، هیچ کس همانند عذاب او [= الله] عذاب نمی‌کند،

﴿وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ﴾

و هیچ کس همچون بند کشیدن او [= الله]، کسی را به بند نمی‏کشد.

﴿يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ﴾

[اما به مؤمن ندا می‌شود:] «ای روحِ آرام‌یافته،

﴿ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً﴾

به سوی پروردگارت بازگرد، در حالی که تو [از پاداشِ الله] راضی هستی، و او از [اعمال] تو راضی است.

﴿فَادْخُلِي فِي عِبَادِي﴾

پس در زمرۀ بندگان [خاصّ] من در آی

﴿وَادْخُلِي جَنَّتِي﴾

و به بهشت من وارد شو».

الفجر