الرحيم
كلمة (الرحيم) في اللغة صيغة مبالغة من الرحمة على وزن (فعيل) وهي...
تقاضاکنندهای، تقاضای عذابی وقوع یافتنی کرد.
فرشتگان و روح (جبرئیل) به سوی او عروج میکنند، در روزیکه مقدارش پنجاه هزار سال است.
و هیچ دوست صمیمی (و خویشاوندی) از (حال) دوست صمیمی (و خویشاوند خود) نپرسد.
(در حالیکه) آنان به یکدیگر نشان داده میشوند گناهکار (دوست دارد و) آرزو کند خویشتن را از عذاب آن روز باز خرد به فرزندانش.
و همۀ آنهایی که روی زمیناند (همگی فدا کند) سپس او نجات یابد.
کسانی را که (به فرمان الله) پشت کردند و (از حق) روی گرداندند، فرا میخواند.
و (نیز کسانی را که) اموال را جمع آوری و ذخیره کردند. (و حق آن را نپرداختند).
همان کسانیکه بر نمازهایشان همیشه مداومت میکنند.
مگر با همسران و کنیزانی که مالک آنها هستند که (در این صورت) ملامت و سرزنشی بر آنها نیست.
پس هرکس غیر از اینها را بخواهد، آنان متجاوزان هستند.
و کسانیکه امانتها و عهدشان را رعایت میکنند.
پس (ای پیامبر!) کافران را چه شده که به سوی تو میشتابند؟
آیا هر کدام از آنها (با آن اعمال ناپسندش) طمع دارد که او در بهشت پرنعمت (الهی) درآورده شود؟!
هرگز چنین نیست، بیگمان ما آنها را از آنچه (خودشان) میدانند آفریدهایم.
پس به پروردگار مشرقها و مغربها سوگند میخورم که ما یقیناً قادریم.
بر آن که (کسانی دیگر) بهتر از آنها را جایگزین کنیم، و ما (برای این کار) عاجز و ناتوان نیستیم.
پس (ای پیامبر!) آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند، و بازی کنند تا به روزیکه به آنها وعده داده شده است برسند.
(همان) روزیکه شتابان از قبرها خارج میشوند، گویی به سوی نشانه (و بتها) میدوند.
(در حالیکه) چشمهایشان (از شرم و وحشت) به زیر افتاده، و ذلت (و خواری) آنها را پوشانده است. این همان روزی است که به آنها وعده داده میشد.